Eimreiðin


Eimreiðin - 01.04.1927, Side 26

Eimreiðin - 01.04.1927, Side 26
122 ÞORGEIR LJÓSVETNINGAGOÐI EIMREIÐlN hann niður Þorgeir og breiddi feld sinn á sig og hvíldi þann dag allan og nóttina eftir og mælti ekki orð*. Menn hafa skilið þetta svo, að Þorgeir hafi allan þennan tíma verið að hugsa sig um, hvernig hann ætti að ráða fram úr þessu mikla vandamáli og á hverja sveifina hann ætti að snú- ast. En ekki getur það verið rétt nema að nokkru leyti. Því sjálf niðurstaðan var fyrirfram ákveðin. Þorgeir var búinn að lofa, hver hún skyldi verða og fá sína borgun fyrir. Hann var að hugsa um taflið, sem hann hafði tekið að sér að tefla, og hvernig hann ætti að komast hjá að tefla sjálfum sér í mát, hvernig hann ætti að leika á trúbræður sína, svo að þeir, en ekki hann, töpuðu taflinu. Og hann var að undir- búa ræðuna, sem hann ætlaði að halda daginn eftir, til að sannfæra menn um, hver nauðsyn bæri til, að allir hefðu ein lög og einn sið. Því *það mun verða satt (sagði hann í lok ræðu sinnar), er vér slítum í sundur lögin, að vér munum slíta og friðinn«. Þetta var viturlega mælt og öll ræðan snildarleg. En brögð voru óneitanlega með í taflinu. Því hann lét þess hvergi getið í ræðu sinni, hvernig þessi »einu lög og eini siður« ætti að vera. En hann fékk þó með ræðusnild sinni talið svo um fyrir mönnum, »að hvorirtveggju játtu því, að allir skyldu ein lög hafa, þau sem hann réði upp að segja«. Og Njála (k. 105) bætir því við, að hann hafi tekið af þeim „svardaga og festu að halda“. Með þessu bragði hafði hann fengið báða flokka til að gefa sér einveldi, eindæmi í málinu, svo hann gat nú öruggur felt úrskurð sinn eins og honum sýndist. En ójafnt var þó á komið með flokkunum. Því hinir kristnu menn vissu fyrir fram, að hverju þeir áttu að ganga, samkvæmt »kaupum« sínum við Þorgeir. En um það höfðu heiðingjarnir enga minstu hug- mynd. En þeir hafa auðvitað gert sér fulla von um að treysta mætti, að trúbróðir þeirra og æðsti vörður Ásatrúarinnar í landinu mundi gæta svo embættisskyldu sinnar, að engin hætta væri á að selja honum sjálfdæmi. En í því skjátlaðist þeim hraparlega. Því Þorgeir hélt alla skilmála sína við Hall og aðra forkólfa kristninnar og ákvað, að allir menn skyldu kristnir vera hér á landi. „Þóttust
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Eimreiðin

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.