Eimreiðin - 01.04.1927, Síða 30

126
B]ÖRG í NESI
eimreidin
tala við þig nokkur orð í einrúmi, þætti mér vænt um það,
og þá er mínu erindi lokið í þetta sinn«, mælti hann. »]æja,
Arni minn, það er þá bezt, að þú komir með mér fram í búr,
það er svo kalt í stofunni, að ég vil ekki bjóða þér þangað*.
Ganga þau svo fram í búrið, og bauð Björg honum sæti á
stórri kistu, er þar var. Þau þögðu bæði litla stund, og er
hún sá, að honum veittist ervitt að bera fram erindið, rauf
hún þögnina og mælti: »Jæja, Árni minn, nú skaltu segja
mér hvað að þér amar. Eg sé að það muni vera eitthvað
meira en minna*. Hann varpar þá mæðilega öndinni og spyr:
»Hefur þú frétt nokkuð af fundinum á Bólstað? Ég þykist
vita, að maðurinn þinn sé þar enn«. Nei, ég hef ekkert það-
an frétt og frétti ekki fyr en Jón kemur heim, en ég býst við,
að það geti orðið í kvöld, því hann er búinn að vera heim-
anað í þrjá daga. En hefur þú frétt nokkuð þaðan?« segir
Björg. »]á, ég kem nú þaðan. Ég var boðaður þangað í gær,
það hefur sem sé kvisast um sveitina, að hún Vigdís, sem hjá
mér er, sé vanfær, og spurðu þeir mig, hvort ég vissi hver
faðir væri að barni því, sem hún gengur með. Ég játaði þá
hreinskilnislega, að ég væri faðirinn. Ég ætla nú ekki að lýsa
þeim ávítunum, sem yfir mig dundu. Ég tók þeim með þögn
og þolinmæði, því ég fann að ég átti það skilið, en þegar
þeir skipuðu mér að flytja hana strax á morgun á sína sveit,
þá afsagði ég það, því eins og þú veizt er botnlaus ófærð á
heiðinni, og ekki batnar þegar ofan í dalinn kemur. Ég sagð>
að þeir sæju, að það væri að stofna henni í bersýnilegan lífs-
háska. Hreppstjórinn spurði mig þá, hvort ég ætlaði að bæta
gráu ofan á svart með því að láta barnið fæðast hér í hrepp.
Hann sagðist vera skyldugur til að sjá um, að það kæmi ekki
fyrir, og svo bætti hann við: Nú mátt þú fara, eftir tvo daga
sendi ég til þín mann, sem skal flytja hana suður, hvernig
sem færðin er, verði ratljóst veður. Ég býst nú við, að þess-
um. dómi verði fullnægt, hvað sem ég segi, því Bjarni á Ból-
stað hefur ekki hingað til látið hlut sinn fyrir þeim, sem mér
eru meiri menn. Það er nú erindi mitt á þinn fund, að vita
hvort þú sjáir nokkurt ráð, sem hamla megi gjörræði þessu,
því hyggindum þínum og góðmensku treysti ég næsti guði«-
Björg mælti: »Það verða nú líklega lítil úrræðin hjá mér >