Eimreiðin - 01.07.1929, Síða 6

VI
EIMREIÐIN
sem stundar mannfræöinám við háskólann
í Miinchen, er ungur og áður óþektur höf-
undur. Grein hans í þessu hefti mun vera
frumsmíð hans.
QRASAFERÐIR eru í hugum núlifandi
íslendinga flestra eitthvað fjarlægt og
fágætt, enda eru þeir færri, sem farið hafa
á grasafjall. Jónas Hallgrímsson hefur með
Grasaferð sinni gert þær ógleymanlegar í
bókmentunum og útilegumannasögurnar hafa
sett á þær æfintýrablæ. Jóhannes Friðlaugs-
son frá Fjalli lýsir þeim eins og þær voru
farnar í heimkynnum hans fyrir mannsaldri
síðan. Þessi höfundur er áður kunnur. Auk
sögunnar Sonahefnd í þessu hefti hefur
komið eftir hann í Eimr. 1919 sagan Ljósið.
J3F einhver skyldi þurfa að hafa tal af
Guðmundi Einarssyni listmálara milli
sumarmála og veturnátta, þýðir varla að
leita hans annarsstaðar en í óbygðum. Grein
hans »Á fjöllum« áttu að fylgja myndir eftir
málverkum höfundarins sjálfs, en þegar átti
að vitja um þær hjá honum, var hann auð-
vitað farinn á fjöll. Enginn, sem þekkir
unað íslenzkra óbygða að sumarlagi, mun
lá honum þá ofurást, sem hann hefur varpað
á þær. Hann er ekki einn um hana, enda
fara fjallgöngur og ferðalög um óbygðir að
sumrinu stöðugt í vöxt.
JjEGAR Eimr.birti grein Ragnars E. Kvaran
um nám guðfræðinga, var það jafnframt
tekið fram, að hún mundi veita umræðum
rúm, — eftir því sem stærðin leyfði, — um
þau efni, er tekin voru til meðferðar í grein-
inni. Samkvæmt því birti Eimr. í síðasta
hefti svargrein séra Knúts Arngrímssonar,
sem Ragnar E. Kvaran gerir nú að umtals-
efni í grein sinni: Guðfræðingar og þjóðin.
En umræður út af þessu máli hafa einnig
farið fram víðar. Bæði trúmálablöðin 1
landinu, Straumar og Bjarmi, hafa gert
greinir þessar að umtalsefni (Straumar, 5.
tbl. 1929; Bjarmi 9. og 15. tbl. 1929), og
hefur Ðjarmi meðal annars hneykslast mjög
á þeim orðum séra Knúts, að »ímyndun-
um og skáldskap* sé »ruglað innan um sögu-
legar staðreyndir* í sjálfum guðspjöllunum*
Gegnir það nokkurri furðu, að enn skul»
hárin rísa á höfðum sumra manna, sé haft
orð á því, að ósamræmi sé að finna í sjálfu
Nýja testamentinu. Getur boðskapur Krists
nokkurntíma liðið tjón við það, þótt heim-
ildirnar um hann séu metnar eftir þeim regl"
um, sem öll söguleg gagnrýni hlýtur jafnan
að lúta? Ólíklegt er ennfremur, að ádeila
Ragnars E. Kvaran verði til þess »að draga
úr trausti því, sem »frjálslyndið« hefur haft
á guðfræðideildinni*. »Frjálslyndið« er nefn»'
lega það þroskaðra en »íhaldið«, að þa^
vill vöxt og viðgang þeirra stofnana, sen»
það ann, og getur ekki fallist á, að guð"
fræðideildin sé fremur en önnur mannaverk
undanþegin möguleikanum til að taka fram*
förum.
þORSTEINN JÓNSSON frá Úlfsstöðum
í Hálsasveit, Margrét Jónsdóttir, kenslu-
kona í Reykjavik og Ðöðvar frá Hnífsd^
eru öll nýliðar í skáldahópnum íslenzka.
Fáein kvæði hafa áður birzt eftir Þorste»n,
þar á meðal kvæðið »Daggir« í Eimr. 1928-
Margrét átti kvæði í jólaritinu »Dropar‘
1928, sem vöktu eftirtekt — og Böðvar fra
Hnífsdal hefur samið ljóð og sögur, sem
birzt hafa í blöðunum.
Munið prjónastofuna MALIN, 'iMÍ |
ef þér þurfið einhverjar prjónavörur. — Lítið inn, §
ef þér komið í bæinn. Gerið smápöntun eða fyrir- 0
@ spurn, ef þér eruð utanbæjar. — Prjónað úr ull, §
© baðmull og silki allur hugsanlegur fatnaður. — — @
g Stúlkur teknar til kenslu á hvaða tíma sem er. 0
| PRJÓNASTOFAN MALIN |
§ Reykjavík. Sími 1690. Pósthólf 565. 0
© <3
®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®®