Eimreiðin - 01.07.1929, Qupperneq 65

EIMREIÐIN
FRÚ RUT
249
€>tthvað, sem hún þráði, hafði í raun og veru beðið eftir, en
vildi þó ekki kannast við.
í varnarskyni greip hún til viðræðunnar og lenti á leik-
húsinu. Þau töluðu um síðustu leiksýningu, efni Ieikritsins og
t)öldin og síðan um leikhús yfirleitt. En það var frú Rut, sem
héIt samtalinu uppi í þetta skifti. Steinar svaraði aðeins,
"•nkaði kolli, fylgdi nákvæmlega svipbrigðum hennar og
úreyfingum, og þegar hún hló, sá hún sitt eigið bros færast
Vfir andlit hans.
Frú Rut þagði. Hún vissi vel, að á þessari stundu var hún
aO- Það gaf fegurð hennar meira líf. Hönd hennar fór var-
sga yfir svart nýliðað hárið; hún fann sjálf mjúkan þokka í
reyfingum sínum. Rólega seildist hún eftir keri með gulum
T°sum og bar þær að vitum sínum.
Nokkrum augnablikum síðar lá hann á hnjánum við fætur
hennar.
sFrú Rut, frú Rut!«, hvíslaði hann upphátt. *Getið þér
Vr>rgefið mér, að ég elska yður?«. Hann greip hendur henn-
ar> brýsti þær og kysti.
Frú Rut fann blóðið streyma örar í æðum sínum. Æskuhiti
pans vermdi hana og flutfi hana í nálægð sinna fyrstu ásta.
ersóna Steinars hvarf henni, en hún naut þess fagnaðar og
Sl9urhróss að vera tilbeðin. Hún hálfdró að sér hendurnar,
€n gætti þess að losa þær ekki.
,*^9 get ekki annað en sagt yður þetta, þér hafið ekki
f h'klega ekki viljað skilja, að allar átyllur mínar til að
eimsaskja yður, — öll framkoma mín í heilt ár — hafa verið
astarjátningar«.
Frú Rut horfði á hann. Hann var fölur, og varir hans
ruðu. Augu hennar fengu djúpan Ijóma. í tvö löng ár hafði
Un hnept sig inni. Grár hversdagsleiki, er lagðist að, varð
Vngri með hverjum deginum. En nú, — eitt spor og fegurð
°9 töfrar buðu henni hlæjandi til sín. Leiftrandi fögnuður fór
U'm-^^ama hennar- Með eftirvæntingu beið hún þess, er verða
1 '■ Eitt andartak datt henni í hug að fleygja sér í faðm
ans- en hún lét sér nægja að strjúka hár hans.
n Steinar talaði og talaði, ákafur og einlægur eins og sá,
Sern t>ögnin hefur lengi þjáð.
17