Eimreiðin - 01.07.1929, Page 78

262
RASPUTIN
eimreiðiN
hann fljótt aftur stórkostlegum valdatökum, sem ekki var að
furða, því að hann var eini maðurinn, sem gat bjargað lífi
ríkiserfingjans. Keisarinn sýndi honum nú meiri lotningu en
nokkru sinni áður og var sannfærður um, að Rasputin væri
sendur af guði sér og ríkinu til hjálpar. Glögt sést hvílíka
lotningu keisarinn hefur borið fyrir Rasputin af orðum þess-
um, er hann eitt sinn mælti við hann, og Rasputin sagði
síðar prestinum Iliodor: »Pabbi lagði hendurnar á axlir mér«,
segir Rasputin, »leit fast á mig og sagði: »Grigori, þú ert
Kristur«. Ég brosti, en hann endurtók enn einu sinni: »]a>
þú ert Kristur«. í annað skifti, er við sátum saman til borðs,
sagði pabbi: »Grigori, þú veizt ekki hversu þú ert mér kær!
Gerðu svo vel, og komdu daglega til okkar, en láttu ekki
aðra nota þig! Ég tek vissulega nærri mér að geta ekki
orðið við sérhverri bón þinni!« —
Mjög er eftirtektarverð afstaða Rasputins til ófriðar. Hataði
hann ófrið meira en alt annað, og taldi hann ógurlegasta böl
þjóðarinnar. Árið 1912 brauzt út ófriður á Balkanskaganum,
og eggjaði þá Nikulás stórfursti keisarann á að taka þátt 1
stríðinu. Þá beitti Rasputin sínu mikla áhrifavaldi á keisarann,
og mun það ekki sízt hafa verið fyrir hans tilstilli, að Rússar
sátu hjá. — Þegar heimsstríðið hófst 1914, gerði Rasputm
sitt ýtrasta til að afstýra því, að Rússar tækju þátt í því. En
því miður gat hann ekki í þetta sinn haft persónuleg áhrif a
keisarann, því að Rasputin hafði skömmu áður verið sýnt
banatilræði og lá um þetta leyti mikið særður af hnífstungu
á sjúkrahúsi í Tjumen. Seinna fullyrti hann, að hefði hann
ekki legið veikur um þetta leyti, þá skyldi hann hafa komið i
veg fyrir heimsstyrjöldina. Merkileg eru orð Rasputins, er
hann hafði eitt sinn um stríðið við franska sendiherrann •
Pétursborg. »í stuttum, snubbóttum setningum, er hann hreyt*1
fram úr sér«, segir sendiherrann, »dró hann upp fyrir mer
ægilega mynd af öllum þeim þjáningum, sem ófriðurinn leS9'
á rússnesku þjóðina:
»Við höfum of mikið af dauðum mönnum, of mikið af stert'
um, of margar rústir, of mikið af tárum! Hugsið til hinna
óhamingjusömu manna, sem ekki munu koma aftur; hugs>
um það, að hver þeirra lætur eftir sig fimm, sex, meira a