Eimreiðin - 01.07.1929, Side 129

EIMREIÐIN
A F]0LLUM
313
hreyfingu manns. Það er eins og þeir vildu segja: »Ef þú
torir, þá stendur ekki á mér«. Þegar yfir er komið, glaðnar
Vfir mönnum og hestum; jafnvel örgustu móbikkjur fara á
hlemmiskeiði, og rámir menn syngja — enda þótt þeir viti,
úti í óvissunni bíði margfalt meiri örðugleikar.
Austuröræfin eru gerólík vesturöræfunum; hér er lítið um
mela og grjóturðir, alt er þakið vikri, grásvörtum eldfjalla-
sem í ofsarokum hefur skafið saman í hrannir og öldur.
að er eins og maður sjái yfir úfið haf. Einstaka fjallkambur
siendur upp úr ölduróti þess, og Þóristindur — þunnur og
ornhvass — sézt langt að eins og bakuggi á heljarstórum
val. Hvergi sést gróður, nema kyrkingslegur mosi við lækjardrög.
Þórisvatn liggur æfintýralegt inni í auðninni, umlukt háum
0 oum og hraunkömbum. Vatn þetta er mjög lítið rannsakað,
°3 virðist áætlað um stærð þess. Ekki kæmi mér á óvart, þótt
Paö^ ~~ við nánari rannsókn — reyndist miklu stærra en sýnt
er á kortinu. Það liggur einveruþungi yfir vatni þessu. Þegar
^aður horfir yfir blágráan vatnsflötinn, setur mann hljóðan.
huganum byltast um sögur af útilegumönnum, viltu fé í
rernur reifum, sem hafði aðsetur sitt í Útigönguhöfða. Þar
S^tu átt heima bergtröll, sem gerðu þoku að ferðamönnum,
a o hesta þeirra með hvannarrót, í harðindum, en geymdu
*a ‘a þá til jólagildanna ásamt feitustu urriðunum. í djúpinu
V®ru tá vatnahestar og skeljuð skrímsl, sem amma sagði
kur fr^ { æsku, og þá voru lifandi og, hamingjunni sé lof,
ra enn, þrátt fyrir raunsæispostula og útvarp.
tins og litur vatna er ólíkur, hafa þau hvert sinn svip og
e, '• Það er ef til vill klaufalegt að segja, að þau hafi hvert
Slna sál, en þó lætur það nærri sanni. Að minsta kosti hafa
Votn ^isjöfn áhrif á mann. Ekkert vatn hef ég séð dularfyllra
a slandi en Þórisvatn hið mikla.
. ^er uppi f hinni eyðilegu háfjalladýrð verður maður snort-
,*In a^ sialdgæfum öflum, sem knýja mann til að leysa gátuna
*h^að hinumegin býr«.
v lri°Ur keYr8i óg oft dásamlega tóna úti í himingeimnum —
0 u9a tóna — sem eftir lögmáli »fúgunnar« spruttu af öflugum
^unntónum, en þyngri, voldugri og fegurri en allir jarðneskir
ar> sem ég hef heyrt. Þessi eiginleiki bernskunnar er nú
21