Eimreiðin - 01.07.1929, Síða 139

EiMREID!N
GUÐFRÆÐINGAR OG ÞJÓÐIN
323
ræða mismunandi skilning tveggja manna; en fyrir því held
eS máli mínu áfram, að mér virðist bersýnilegt, að hér sé um
stefnumismun að ræða, sem fyr eða síðar hljóti að gera vart
v*ð sig á ákveðinn og augljósan hátt í kirkju íslendinga. Og
bess að komast hjá því að skyggja á veruleikann í þeim
stefnumismun, mun ég kappkosta að stikla sem léttast á
sukaatriðum.
O3 aukaatriði er það t. d. að telja guðfræði þá, sem við
• A. námum, vísindagrein. Mér er vel kunnugt um það, að
s°guleg rannsókn á Nýja testamentinu og öðrum heimildar-
^tum, hefur stundum verið rekin með vísindalegri nákvæmni.
n hvorugur okkar hefur fengist við slíka hluti. Raunar má
orðið til sanns vegar færa með því að telja námið vera í því
0 að nemendur kynnist ályktunum þeirra manna, sem
Vlsmdalega sögurannsókn hafa haft á hendi. En þegar talað
um guðfræðina sem vísindagrein, en væntanlega átt við
nvað annað en að hún sé ofurlítil álma af vísindalegri
Sa9nfræði. En fullvís þykist ég þess, að enginn maður, sem
kur snefill af heimild væri fyrir að nefna vísindamann,
ndi vilja Ijá nafn sitt til stuðnings þeirri fullyrðing, að þær
sleggingar um tilveruna, sem ég kyntist undir nafninu
raeði, ættu nokkuð sammerkt við vísindi — söguleg eða ann-
vér^ *09unciar- þá sök get ég um þetta litla dæmi, að
Un3ir — og gamlir — guðfræðingar íslenzkir, munum
Vl fyr átta oss á takmörkunum vorum, sem vér viðhöfum
'"ni f°rdildarnöfn um nám vort.
y N M I 11 v lil Li 1X1 XICX1X1 V w XX*
n viðraeður okkar, K. A. og mín, hefjast þar eiginlega,
eni er greinargerð hans um viðfangsefni þessarar fræðslu.
1a nvel þó ég eigi það á hættu að eitthvað verði talið furðu-
við e^ir^ekt mína og skilning, þá verð ég að kannast
það r-5 ^V1 ^er SV0 ^arri’ ein ^enslusíund hafi gert mér
að '°S*’ oii suðfræðin beinist að því að fræða um Jesú,
se nnrtlSar mín öll nægðu ekki til þess, né sú umhugsun,
q.°9 ^ef síðan beint að efninu.
,er talað á þá lund, að hinar dýpstu og veglegusfu
l{ynjSani,r * kristindóminum verði ekki skildar, nema menn hafi
að k S°r ræk'ie9a trúarsögu Oyðinga. Ég er sannfærður um,
e^a er fræðimannleg hjátrú og sáralítið annað. Trúar-