Eimreiðin - 01.07.1929, Qupperneq 143

EIMREIÐIN
GUÐFRÆÐINGAR OG Þ]ÓÐIN
327
höndum í nafni Allah. Bæltisl það svo ofan á, að þessi maður
segðist ekki stunda þetta nám eingöngu sér til gamans, heldur
1 þeim ákveðna tilgangi að afla sér andlegra vopna til þess
að knýja andvígt mannkyn til hlýðni við hinn spámannlega
anda, þá mætti kunnugum virðast ástæða til þess að skimast
a^ rúmi á Kieppi handa honum.
Þessar bendingar ættu að nægja til þess, að unt yrði að
atta sig á, að það er ekki eingöngu sljó eftirtekt mín og
't'll skilningur, sem því veldur, að ég vil ekki fallast á, að
®tt guðfræðinám vort hafi beinst að því að fræða oss um
nr*st. Sú fullyrðing er satt að segja svo hjákátleg, að ég held
a^ alvörusvipurinn fari af þessum viðræðum okkar séra Knúts
^Efigrímssonar ef ég ræði hana frekar. En vitaskuld er ekki
neWa eðlilegt að ég hverfi aftur, áður en þessu máli er lokið,
a^ því, hvernig mönnum hefur tekist að átta sig á þessari
Pefsónu, sem þeir hafa verið að fræðast um jafnt af Móse-
°kunum sem páfunum.
En fyrst er óhjákvæmilegt að athuga ofurlítið skýringu séra
1 á því, hvernig ég hafi komist inn á þessar villigötur
Uttl breytta námstilhögun guðræðinga. Blinda mín stafar af
misl<ilningi, sem tengdur er þeirri hugsun, er ég hef orðað
suo, að Jesús væri allra þjóða samtímismaður. Vafalaust þarf
ni nema örfáum orðum til þess að verja, að rifja upp fyrir
ese.ndum við hvað var átt með því orðalagi.
Eg hef haldið því fram, að bersýnilegt væri, að Jesús hefði
eitthvað annað og dýpra og æðra en barn síns tíma og
Ss gyðinglega umhverfis, er hann bjó við, fyrst hann enn
9einr haft það vald yfir hugum mannanna sem raun ber vitni.
, ð er eitthvað svo algilt í boðskap hans, og persónuleiki
bgnS, ^en<^rar á svo furðulegan hátt ljós í öðrum sálum, að
rsynilegt er, að hvorugt á nokkuð verulega skylt við hinn
k^lnglega arf. Engin þjóð getur eignað sér þennan anda,
1 aö hann er framar öðrum mannlegum verum, er sagan
ltllr Eá, óháður tíma og rúmi. Allar þjóðir, sem kynnast
b-,nUtTI’ verða að meira eða minna leyti snortnar af honum,
kv t ^vitaskuld verði hugsanirnar, er hann vekur hjá ólíkum
^^nÞáttum og ólíkum mönnum ekki allar með sama blæ. Það
en9u líkara en að hann sé eins og blossi upp af instu