Eimreiðin - 01.07.1929, Qupperneq 149

EIHREIÐIN
GUÐFRÆÐINGAR OG ÞJÓÐIN
333
tví, að biskup íslands og kennimenn dómkirkjunnar hefðu
talið sér skylt að vera staddir í leikhúsinu fyrsta sýningarkvöldið.
Eg fór að horfa á þessa mynd, er hún var sýnd í Winnipeg-
borg. Og þeirra vegna, sem ekki hafa séð hana, skal ég geta
kess, að myndin var á marga lund hin vandaðasta. Mynda-
fökumenn höfðu haft sér til aðstoðar ágæta sögumenn og svo
fróða um umhverfi á Gyðingalandi að fornu, að naumast
Wkir skeika um þá hlið framsetningar myndarinnar. Mátti á
°iiu sjá, að þeir, sem að myndinni stóðu, muni hafa verið
sammála P. Þ. um, að »bráðnauðsynlegt er hverjum, sem
skilja vill Krist, að kynnast sem bezt þeim jarðvegi, sem hann
er sprottinn úr«. Þá var og myndin einkarfögur og þægileg
[yrir augað. Jesús bauð af sér góðan þokka, var vinsamlegur
eiiuni, gerði kraftaverk þegar hver hafa vildi og jafnvel þegar
tilefnið var það eitt að ná sér í skilding til þess að borga með
skatt. Aðalfjandmaður hans var æðstipresturinn, sem ógeðslegri
Var yfirlitum en ætla mætti að mannvera gæti orðið. ]esús
Var píndur, krossfestur og grafinn, en drottinn lét jörðina
°Pnast og gleypa veslingana, sem þátt tóku í þessum ófagra leik.
^að vantaði ekki nema eitt í myndina. Það var þetta smá-
^ði eitt, sem hann hafði verið að reyna að boða mönnunum.
5n9'n lifandi sála hefði getað úr því skorið, hver hefðu verið
nilu2amál hans, í hverju áreksturinn hefði í raun og veru
Verið fólginn, að hverju leyti lífsskilningur hans hefði verið
annar en samtíðarmanna hans. Af ásjónu hans og hvítum
æöum átti væntanlega að draga þá ályktun, að hann hafi
Verið góður, en af svip fjandmannanna, að þeir hefðu verið
v°ndir. Meiri skýringa þurfti hér ekki við. Enda hefur þetta
n®9t til þess, að allmörg þúsund manna hafa »meðtekið Krist«,
e iir því sem fullyrt er.
Mér finst myndin álíka einkennandi fyrir þokuna yfir guð-
æöinni eins og trúarjátningin, sem svo undarlega er samin,
p a milli orðanna »fæddur af Maríu mey« og »píndur undir
°ntiusi Pílatusi* er ein komma og ekkert annað.
Eitt af því, sem annar andmælandi minn getur um, að veki
°u sína, er, að ég, sem væntanlega sé þó frjálslyndur ný-
2U fræðingur, skuli rita á þá leið, er ég geri.