Eimreiðin - 01.07.1929, Blaðsíða 150
334
GUÐFRÆÐINGAR OG ÞJÓÐIN
eimreiðin
Ég ber mjög mikla virðingu fyrir »nýju guðfræðinni*. Það
fylgdi henni hressandi andvari — sumir nefndu það gust —
meðan hún var að hreinsa til í heimi trúarkenninganna. Þetta
var framar öllu fræðimannastefna, sem setti guðfræðina á
skynsamlegan sögulegan kjöl. En tími biblíurannsóknanna er
í öllum höfuðatriðum um garð genginn. Ekki svo að menn
hafi komist að föstum ályktunum um öll efni fræðimensk-
unnar, en hverjar sem ályktanirnar verða um einstök atriði,
þá breyta þær aldrei viðhorfinu aftur verulega. Enginn nema
sérfræðingur lætur sig það nokkru skifta, hvort hann hét PáH
eða Pétur eða Jóakim, sem skrifaði þennan og þennan kafla
í einhverju ritinu.
Ég tel mjög mikilsvert, ef ungir guðfræðingar á íslandi átta
sig á þessu. Og um fram alt verða þeir að uppræta úr ser
þá meinloku, að ef þeir haldi ekki áfram í hundrað ár að sanna
það, að Jesús hafi verið maður, en ekki partur af óskiljan-
legri þrenningu, þá hljóti að »vera opnar leiðir fyrir alla
blinda og fákæna ofstækismenn að túlka hann samkvæmt eigi*1
hyggjuviti og eigin vilja*. í þessu efni á það sannarlega við»
að rétt sé að láta hina dauðu grafa sína dauðu. Gamlar, ur-
eltar hugmyndir hverfa skjótast, þegar þeir, sem betur vita,
nenna ekki lengur að eltast við þær.
En hvað tekur nú við? Sendir guðfræðideildin menn sma
út um landið með verulegum tækjum til þess að verða að
liði í baráttu þjóðarinnar fyrir andlegri tign og manndómi •
Verða þeir skilningsmeiri en aðrir menn á þau vandamál, sem
úrlausnar bíða? Verður skilningur þeirra innilegri og heitari
á verðmætum mannlegs lífs, ástríða þeirra til göfgi að sama
skapi dýpri sem trúmálum er ætlaður æðri sess en öðrum
viðfangsefnum mannanna? Ég hef bygt á reynslu sjálfs mm,
að mjög skorti á um undirbúninginn, en ég get vel unt Su^'
fræðideildinni þess að verða heldur í fararbroddi en aftast >
lest þeirra guðfræðingaskóla, er létu skynsemi og vit ráða meiru
um tilhögun en vana, hræðslu og ímyndanir um ágæti íhaldsins.