Eimreiðin - 01.07.1929, Side 160

344 FLÓTTINN ÚR KVENNABÚRINU eimreiðiN
frænka Asims mig á sér skilja að éta skyldi með hæsrl
hendi. Eg beið og beið eftir diskum, hnífum og göflum, en
sá brátt, að su bið myndi tilgangslaus. Með óhreinum fingr-
um réðust börnin og konurnar í trogin og tóku að éta hrís-
grjónin með áfergju. Þegar einhverri tókst að ná sér í ket-
bita, jókst áfergjan um helming. Sú, sem var svo veiðin, reif
í sig ketið með tönnunum og kastaði sinum og beinum a
dúkinn.
Mest bauð mér við að sjá börnin borða. Þau ötuðu sig oll
út á matnum, eins og grísir við trog. Þannig hafði ég 1
bernsku hugsað mér mannætur að veizlufagnaði.
Mér varð flökurt af viðbjóði og gleymdi, hve svöng ég var.
Að lokinni máltíðinni tóku konurnar að sleikja út um og
ropa hver í kapp við aðra. Því meir sem gestirnir ropa af
offylli, þeim mun meiri sæmd er gestgjafanum sýnd. Engian
vill vera eftirbátur í því að sýna gestgjafanum fullan sóma.
Smám saman dró úr ropunum. Konurnar voru mettar. Dúk-
urinn með matarleifunum var tekinn og borinn út, trogin einnig-
Rétt á eftir fór ein konan að búa um sig á einni dýnunn'-
vafði utan um sig teppi og lagðist til svefns. Hinar fóru að
dæmi hennar.
Loks var ég ein eftir vakandi, þó ég væri þreytt og lerkuð
eftir ferðalagið. í kringum mig lágu konurnar í kös, eins og
síld í tunnu, og hrutu hátt. Loftið í herberginu hafði spils*
mjög við útgufunina frá fólkinu. Ég þráði hreint loft. Loks, er
klukkan var um það bil tvö um nóttina, heyrði ég Asim kalla-
— Komdu út, Róra, vinir mínir eru farnir, við skulum fara
að hátta.
Hann sagðist ekki hafa getað sótt mig inn af því að ókunn-
ugar konur svæfu í kvennabúrinu.
Með erfiðismunum fetaði ég mig yfir sofandi fólkið 3
þessum einu dyrum, en þær viss út að garðinum.
Máttvana hallaðist ég upp að múrnum. Loft.. .!
Asim fór með mig inn í herbergi, þar sem búið hafði ver'
um okkur. Þar voru tvö rúmstæði úr tré, og hafði veri
strengdur yfir þau sterkur dúkur úr basti. Þar ofan á voru
lagðar þunnar baðmullardýnur og fóðraðar ábreiður.
Mér var það nautn að geta Iagst til hvíldar í sæmileSu