Eimreiðin - 01.07.1929, Qupperneq 161

eimreiðin
FLÓTTINN ÚR KVENNABÚRINU
345
rúttii eftir þennan óttalega dag. En lengi hljómuðu ömurlegir
iónar afgönsku hljóðfæranna úr tjaldinu í garðinum og héldu
fyrir mér vöku.
Loks féll ég í svefn....
Þegar ég vaknaði um morguninn, verkjaði mig um allan
jiramann. Rúmið hafði verið grjóthart, en svo þreytt hafði
e9 verið kvöldið áður, að ég hafði alls ekki veitt þessu eftir-
*ekt- En nú var ég öll útflúruð eftir bastdýnuna.
Hitinn var afskaplegar. Asim var farinn út, svo ég herti
J^‘9 upp og bað um vatn til að þvo mér. Ein af þernunum
°m með háa könnu og setti hana á gólfið, en hún fór ekki
úr herberginu aftur, hvernig sem ég reyndi að fá hana til
Pess. Henni tókst að gera mér það skiljanlegt, að hún mætti
ekki fara burt frá mér. Ég hafði sofið í sama herbergi og
arlmaður. Eftir gamalli landsvenju var það skylda einhverrar
konunum að ganga úr skugga um það að morgni, að ég
svikist ekki um að þvo mér. Ég sætti mig við þetta. Síðan
°mu ennþá fleiri konur inn í herbergið, og ég varð að
a*a mér lynda, að þær klæddu mig. Mér var fenginn klæðn-
aður úr raugUi afgönsku silki. Það minnir dálítið á hrá-
"kið í Vesturlöndum. Klæðnaðurinn var lagður hvítri gisnu
°9 mjög ermalangur. En alstaðar þar sem klæðnaðurinn féll
e«ki ag
mér, festu þær hann saman með stórum rauðum
9ervirósum. Það var eins og ég væri komin í grímubúning.
Eftir að búið var að skrýða mig þannig, kom hirðdaman,
^nka Asims, inn og málaði á mér kinnarnar með rauðum
1 • Blómum var stungið í hár mér, og loks var mér fengin
andlitsslæðan.
f*etta voru brúðarfötin!
Nú var borinn inn morgunverður, te og brauð. Te er
'P'kið drukkið í Kabul. Það var sú eina afganska venja, sem
JJ161, féll verulega vel í geð. En mér fór að þykja nóg um,
e9ar bollinn var altaf fyltur á ný, hve mikið sem ég drakk,
an9að til ég komst að því, að það átti að hvolfa bollanum,
e9ar maður væri búinn að fá nóg. Ef það væri ekki gert,
e‘t húsmóðirin það skyldu sína að fylla bollann að nýju.
23