Eimreiðin - 01.07.1929, Side 163

E>MREIÐIN
FLÓTTINN ÚR KVENNABÚRINU
347
afgansks manns — og þetta er venjan. Ég get ekki breytt
henni, jafnvel þó um líf þitt væri að tefla! Enginn getur
breytt henni. La ilahah illalallah Muhammed rasul allah! (Allah
er Allah og Múhameð spámaður hans).
Til þess að hafa ofan af fyrir mér og létta mér í skapi,
hann að skýra mér frá hinum ævafornu siðvenjum við
kvonbænir og brúðkaup.
Maðurinn velur sér ekki brúði. Móðir hans og systur ráða
kv'- Fjölskylda hans ákveður, hvenær hann eigi að gifta sig.
Oftast veit maðurinn ekki einu sinni af, að gifting standi til.
^onurnar ráðgast um, hverja eigi að velja, og gera sér svo
fefð í það kvennabúr, þar sem brúðarefnið á heima. Þar er
teim boðið te. En sé ráðahagurinn forráðamönnum stúlkunnar
®"ki að skapi, er þeirri kurteisisvenju slept. Þá er rætt um
onorðið, manninn, stöðu hans og verðið fyrir brúðina. Ef
h'oum aðkomnu finst verðið of hátt, láta þær teið ósnert. En
San9i samningar greiðlega, drekka þær drjúgum. Því næst er
sfúlkan sótt og rannsakað, hve björt hún sé á hörund. Því
losari sem konan er, því verðmætari er hún. úerði menn svo
asattir um kaupin, er samið um, hvernig brúðarverðið skuli
9feitt ættarhöfðingjanum, og því næst er brúðkaupsdagurinn
^veðinn. Hið umsamda verð gengur jafnan til ættarhöfðingjans.
A þennan hátt eru maður og kona tengd hvort öðru æfi-
an9t, án þess að þau hafi nokkurnlíma sést, því það er ekki
‘r en í brúðkaupinu, að brúðurin og brúðguminn hittast. Þó er
®'n nndantekning frá þessari reglu: Hafi stúlka af hendingu séð
Unnan mann, og hann geðjast henni svo vel, að hún hygst
es«a hann, þá situr hún um, ef hann á leið framhjá bú-
ae hennar. Ef þetta vill nú til, er henni heimilt að ganga
Sern snöggvast út á götuna og kalla til hans þessum orðum:
Monir khan djan! — (Ég vil verða konan þín).
j íNu verdur maðurinn að biðja stúlkunnar, ef hann vill ekki
o°rð á sig. En geri hann það ekki, er framtíð stúlkunnar
” úógð. Hún má aldrei hugsa til að giftast öðrum manni,
a^° er smán hennar. Hún fær aldrei aðra stöðu en þá
p Vera þerna, og í hæsta lagi tekst að selja hana sem ambátt.
stúlkur þora því nokkurntíma að stíga þetta spor.
e9ar bónorðið er um garð gengið og kaupin gerð, er