Eimreiðin - 01.07.1929, Blaðsíða 199
EIMREIÐIN
SONAHEFNDIN
383
íeldinn í mólrómi. Það var eins og kuldinn og harðhnjósku-
heitin væru alveg horfin.
Svona leið löng stund. Það var orðið hlýtt í húsinu, og ég
heyrði, að Agnar var sofnaður og dró andann jafnt og ró-
'e3a. Ég fann, að ég var syfjaður, en það var eins og ein-
hver geigur væri í mér við það að sofna, svo ég reyndi að
halda mér vakandi. En það ætlaði að ganga illa. Ég heyrði,
Hermundur var vakandi og yrti á hann nokkrum sinnum.
^n hann gegndi aðeins eins atkvæðis orðum, og mér fanst
hann vera að brynja sig sömu þögninni og fyr um daginn.
Eg ásetti mér svo alt í einu að reyna að gera árás á
^rlinn með nokkrum spurningum og fá hann til þess að
se9ja mér eitthvað, sem gæti haldið mér vakandi. Svona
Samall maður hlaut að geta sagt frá einhverju til af tefja
t'Wann og halda huganum vakandi.
— ]æja, Hermundur minn! Hefur þú nokkurn tíma legið
hér á heiðinni?
~~ Já, nokkuð oft, og röddin var heldur óþýð, og orðin
komu á slitringi.
~~ Hefur þú þá verið að fylgja mönnum og vilst á heiðinni?
Það varð nokkur þögn. Ég var farinn að halda, að hann
®tlaði ekki að svara spurningunni.
En svo kom svarið.
— Ég hef aldrei vilst hérna á heiðinni. Þó ég hafi legið
ut>. hefur það ekki verið fyrir villu heldur af því, að þeir,
Sern ég hef verið að fylgja, hafa orðið uppgefnir og ekki
Setað haldið áfram.
~~ Þú ert líklega búinn að fylgja mörgum hérna yfir heiðina?
~~ Já, þeir eru orðnir nokkuð margir í þessi tuttugu ár,
Sern ég er búinn að vera í Fögruhlíð.
Hafa engir orðið úti hér á heiðinni nú nýlega?
~~ Nei, ekki í tuttugu ár.
~~ Hverjir urðu hér seinast úti? Ég var ráðinn að fá
arlinn til að segja mér eitthvað sögulegt.
Það varð þögn. Ég heyrði, að Hermundur hreyfði sig eitt-
yað, og ég heyrði á andardrætti hans, að það var eins og
e'nhver kökkur í hálsinum á honum. Svo ræskti hann sig.
L°ks kom svarið, og rómurinn titraði af klökkva.