Eimreiðin - 01.07.1929, Side 200

384
SONAHEFNDIN
EIMREIÐIN
— Það voru drengirnir mínir, sem seinast urðu úti hérna
á heiðinni.
Eg iðraðist sárlega eftir að hafa komið með spurninguna.
Eg hafði sært hann, og það átti hann ekki skilið af mér.
— Fyrirgefðu, Hermundur minn, sagði ég og strauk hend-
inni yfir vanga hans. Hann greip báðum höndum utan um
hendina á mér, og ég fann að hann nötraði af geðshræringu.
Svo leið nokkur stund. Ég gat ekki betur heyrt eða fundið
en hann væri að berjast við að gráta ekki.
Svo setti að honum grát — magnþrunginn og erfiðan.
Það var eins og viðkvæm og hlý endurminningin hefði los-
að um margra ára klaka og einrænings stíflu í sál hans.
Hann hélt fast utan um höndina á mér, með báðum höndum
brennheitum og titrandi.
Ég sagði ekki neitt, en færði mig svo nærri honum sem
ég gat.
Eftir nokkra stund þagnaði gráturinn. Svo rauf hann þögn-
ina. Rómurinn var hlýr og viðkvæmur.
— Þú fyrirgefur mér, gömlum manninum. Ég er líklega orð-
inn barn í annað sinn. Ég skil annars ekkert í sjálfum mér. Ég
hef ekki minst á þetta mál við nokkurn mann. Og ég man
ekki eftir, að ég hafi grátið síðan ég var barn. Ekki einu
sinni, þegar ég fann drengina mína báða sálaða hérna á þess-
um stað. Þeir voru á líkum aldri og þið eruð. Ég lánaði þá
til að fylgja mönnum yfir heiðina, og bað þá að fara ekki til
baka samdægurs. En kappið og fyrirhyggjuleysið réð hjá
þeim, og þeir lögðu á heiðina til baka í myrkri um kvöldið.
Þetta var í vikunni fyrir jólin. En á vökunni brast hann á >
þreifandi byl. Um morguninn rofaði til, og ég lagði á stað
að leita þeirra, eða vita hvort þeir hefðu lagt á stað um
kvöldið. Ég fann þá. Stafirnir þeirra vísuðu mér á líkin. Þeir
voru á réttri leið. En hafa líklega verið orðnir uppgefnir 09
ætlað að hvíla sig, en sofnað og aldrei vaknað aftur.
— Ég get ekki lýst því, drengur minn, hvernig mér varð
við, þegar ég fann fá. Það er líklega óguðlegt að segja það,
að það logaði í huga mínum heift og hefndarhugur við for-
sjónina eða guð. Ég kem ekki orðum að því. Þetta voru einu
börnin, sem ég átti. Ég skildi ekki þá ráðstöfun að taka þá