Eimreiðin - 01.07.1929, Side 204

388
RADDIR
eimreidiN
Guðfræöingar, læUnar og þjóðin. (Rödd frá menfamanni í sveiO-
Eg hef lesið með athygli greinir þeirra séra Ragnars E. Kvaran og
séra Knúts Arngrímssonar í 1. og 2. hefti Eimreiöarinnar þ. á., og verð
að segja það, að þar er hreyft við efni, sem snertir ekki aðeins prest-
ana, heldur aðra embættismenn og þjóðina alla í heild sinni. Fátt er eins
mikilsvert eins og það, að vandað sé til náms þeirra manna, sem eiga
að verða leiðtogar þjóðarinnar í frúarlegum og siðferðilegum efnum.
Grein séra Ragnars finst mér því að mörgu leyti orð í tíma töluð. En
sá er galli á bæði hjá honum og séra Knúti, að báðir ganga svo að
segja alveg framhjá því atriðinu í uppeldi guðfræðinga, sem ég tel mikil-
vægast, en það er siðgæðisleg þjálfun. Þann þáttinn vantar svo að segja
alveg í námið. Alveg sama mætti t. d. segja um nám lækna. Læknar
þurfa að vera mjög siðferðilega þroskaðir menn engu síður en prestar.
Læknisfræðin er í sama feninu og guðfræðin, bundin í fjötra erfðavenj-
unnar og „autoritets“-írúarinnar. Læknar nýkomnir af skólabekk standa
þar nákvæmlega í sömu sporum og ungir guðfræðingar. Þessvegna furðar
mig á því, þegar læknanemum, sem ekki hafa lokið fullnaðarprófi, er
leyft að gegna embæftum héraðslækna um stundarsakir, eins og átt hefur
sér stað. Reynslutíminn ætti að vera mun lengri bæði hjá læknum og
guðfræðingum en er. En með reynslutíma á ég við starlstíma undir hand-
leiöslu eldri og reyndari manna, þar sem kandídöfunum er gefið tæk>'
færi til að sýna, hve mikilli þekkingu, dugnaöi, samvizkusemi og ábyrgð-
artilfinningu þeir eru gæddir, eða með öðrum orðum: hvað þeir geti pS
hvort þeir verðskuldi það traust, að stjórn landsins og þjóðin veiti þeiw
embætti í sinni þjónustu. B. A.
rr ===*,
Athvglisverð ritgerð. — ÞJÓÐABANDALAGIÐ OG ÍSLAND
nefnist grein, sem Björn lögmaður Þórðarson dr. jur. hefur rilað í síð-
asta árgang Andvara (LIV, bls. 27 — 41). Grein þessi er merkileg fvrir
þá sök, að þar er í fyrsta sinn opinberlega skýrð afstaða íslands til
Þjóðabandalagsins, rök þau, sem mæla með því, að vér sækjum um oPP"
töku í það — og jafnframt benf á agnúa þá, sem kunna að vera ÞV1
samfara fyrir ísland að gerast meðlimur bandalagsins. Höf. getur þess,
sem flestum mun ókunnugt um hér á landi, að ísland er árið 1920 a
skrá yfir riki þau, er leitað höfðu inngöngu í Þjóðabandalagið. Hafð>
bæði danski sendiherrann í París og fulltrúi íslenzku stjórnarinnar >
Lundúnum, Björn Sigurðsson, hreyft málinu, án þess þó að bein beiðm
lægi fyrir frá íslands hálfu um inntöku. Stórritari Þjóðabandalagsins, Sir
Eric Drummond, svo og brezka sendisveitin í París hafði svarað danska