Eimreiðin - 01.07.1937, Síða 19

EIMREIÐIN
VÉR VERÐUM AÐ ÚTRÝMA STYRJÖLDUM
251
•Rgunni, tvær gersamlega ósamrýinanlegar tillögur. Þær hafa
verið eitthvað á þessa leið:
A. Vér verðum að hervæðast, svo að vér getum staðist hvern
þann óvin, sem á oss kynni að ráðast, og vér verðum að standa
við skuldbindingar vorar samkvæmt sáttmála Þjóðabandalags-
ins. (Allir stjórnmálamenn í öllum löndum þykjast vera með
vígbúnaði í varnarskyni aðeins). Flugflotar, sem fara með 400
kni. hraða á klukkustund, eru aðeins til í varnarskyni. En nú
vitum vér, að þessi vörn er því aðeins hugsanleg, að hægt sé að
þefja árás. Hver þjóð verður með öðrum orðum að geta drepið
fleiri af óvinum sínum, þar á meðal konur og börn, en hin,
sem hún á í höggi við.
Samskonar bollaleggingar verður maður að hlusta á, þegar
raðherrar og aðrir eru að hiðja fjárveitingavaldið um fé til að
smíða herskip og aðrar nýjar vitisvélar til hernaðar. Það má
*ela alla þessa hernaðarvitfirringu í einu herópi: Allsherjar
nianndráp í varnarskyni.
þ- Sörnu stjórnmálamennirnir ræða um það, með meiri og
nunni áherzlu, að því meir sem þjóðirnar hervæðist, þeim mun
areiðanlegra sé það, að ófriður hljóti að skella á. Rithöfundar
°8 ræðuskörungar, bæði úr flokki hershöfðingja, stjórnmála-
nianna og kirkjunnar manna, eru sammála um að nýr heims-
nfriður muni leggja menninguna í rústir og valda upplausn
a °Uum sviðum, sem endi í algerðri villimensku. Hitt herópið,
Seni æskulýður heimsins verður beðinn að taka undir, er því á
þpssa leið: „Sameinist um að forða mannkyninu frá algerðri
villiinensku."
^iér dettur. ekki í hug að halda því fram, að nokkur stjórn-
nialaniaður í nokkru landi óski eftir styrjöld manndrápanna
^e§na, eða að þeir, sem stjórna heiminum, séu fantar eða
leiniskingjar. En ég fullyrði, að þeir verði að gera sér ljóst
'er se sannleikurinn um styrjaldir. Eins og ástandið er nú,
Ul’ helzt út fyrir að stjórnmálamennirnir þjáist af einhverri
0 'ænni forlagatrú. Þessi forlagatrú veldur óþolandi glund-
loða °S sýnir skort á heilbrigðri skynsemi. Brezkur ráðherra
■Mtaði nýlega í Neðri málstofunni, að hernaðar-útgjöld, sem
ann var að reyna að fá samþykt, væru „hrjálæði“. Það væri
eðiilegt að draga þá ályktun af þessum orðum, að úr því að