Eimreiðin - 01.07.1937, Síða 69

EIMIIEIÐIN
ÞÆTTIR AF EINARI H. KVARAN
301
una í Politiken’) — eftir að Holger Wiehe hafði þýtt hana
°§ Upp og niður á dönsku — að íslendingar fóru að leggja
hlustirnar við henni. „Vonir“, sagði Brandes, „er hreinasta
Perla“, og þeim dómi hefur ekki verið haggað. Það er ekki
°nrerkt atriði, að ein af fyrstu vel skráðu smásögunum á
Jslenzku skyldi vera samin af íslendingi í Vesturheimi upp
Ur reynslu þeirri, er hann fékk þar. Sú heimsálfa hefur um
uiargt reynst Austur-Islendingum lærdómsríkur skóli, og
ehki sízt fyrir áhrif þau, er húu hefur haft óbeinlinis gegn-
Uln Einar H. Kvaran, sem í mörgu hefur borið merki hennar,
eins og síðar mun sýnast.
Aður en Einar fór að vestan, safnaði hann kvæðum sínum
þeim, er honum þóttu nokkurs nýt, og gaf þau út sem Ljóð-
tnæli (Reykjavík, ísafoldarprentsmiðja, 1893). Þetta var með
uunstu ljóðakverum (63 bls.), en þar var ekkert rusl saman
Vlð; um það kom öllum saman. Nokkur kvæðanna höfðu birzt
uður í blöðum vestan hafs og austan.
Prá Hafnarárunum eru þarna kvæðin: Við áminning, Á
9°tunni, og Óda til lífsins, eins og vörður á þroskabraut hans
þar. Frá þeim árum mun og vera kvæðið um Bólu-Hjálmar,-)
Itl Trgggva Gunnarssonar3) og stakan til Sigurðar L. Jónas-
s°nar. Þá eru þrjú kvæði, sem hann kveður til stúlkunnar
Slnnar: Einurðarlegsi, Þýfinu skilað aftur og Visa, og gæti
leikið vafi á því, hvort þau sé til Hafnarunnustunnar (og þá
þýdd?), eða, sem líklegra þykir, til Gíslínu konu hans —
henni er hann kvæntur í dezember 1887. Öll hin kvæðin munu
t'hrnælalaust til orðin í Vesturheimi. Það andar heldur ömur-
^egum blæ í þessum kvæðum; þau spegla sára lífsreynslu
höfundarins. Vonbrigði og þreyta, er sumstaðar stappar nærri
orvænting, skín út úr þeim. Ekki á þetta þó jafnt við öll
hvæðin. í sumum, -— hinum elztu, — heyrist enn ádeilutónn
unibótamannsins, þótt broddurinn, sem var svo ber í fyrsta
hlaði Heimskringlu, sé hér meir falinn í kvæðum eins og
Ófugur Darvinismus, sem er hnittin hnúta til andþróunar-
Uianna, eða / námabænum, þar sem hann yrkir um fólkið, er
dvelur í jarðhúsum námunnar og heldur vill lampatýru sína
1) 19. nóv. 1900, liýtt i Bjarka 25. jan. 1901 (Tvcir ritdómar eftir dr.
Georg Brandes). — 2) Skutd 21. marz 1882. — 3) Fróöi 13. jan. 1883.