Eimreiðin - 01.07.1946, Blaðsíða 59

eimreiðin
Flóiíi,
•Smásaga eftir Hahon stúdent.
1 stóru lierbergi í húsinu nr. 20 við H-stræti sat maður og las í
blaði, Gráföl liaustsólin liafði aðeins náð til að skína inn uni
glugga á herberginu. Fölur geislavöndur sló birtu um stofuna,
°g fyrstu geislarnir náðu einmitt borðinu, sem maðurinn sat við.
Ljósið færðist til, það var eins og þessir veikburða geislar væru
leita einlivers í blaða- og miðahrúgunum, sem lágu á borðinu.
beir léku um stund á stæðilegu blekliúsi úr kopar, og blekliúsið
Ijómaði við. Svo færðu þeir sig að liöndum mannsins, sem sat og
las- Það voru fíngerðar liendur, fingurnir langir, en fremur mjóir,
þeir voru sinaberir, og mótaði vel fyrir linúunum. Handarbakið
Var líka mjótt og æðabert. Hendumar virtust fremur veiklulega
byggðar, en það var eins og þær væm háðar sífelldri umsjá og
«ftirliti, jafnvel ástríki. Það var liringur á einum fingri vinstri
bandar, giftingarliringur. Hringurinn var nokkuð breiður, en
þunnur, og það var auðséð, að hann var talsvert gamall, því
Seislarnir gátu ekki látið liann glitra mjög mikið, liann var
máður. En geislarnir færðu sig til, fikuðu sig upp eftir manninum.
Loksins skinu þeir í andlit bonum. Þar bittu þeir fyrir gleraugu
nieð málmspöngum, kringlótt gleraugu með sterkum glerjum.
fink við gleraugun voru gráblá augu undir þyngslalegum brúnum.
Maðurinn starði á blaðið og breyfði sig ekki, þó þessir áleitnu
Umrgungeislar væru að leik um andlit lians. Hann sat grafkyrr
1 m°rgunsloppi úr gráu efni, liálfsokkinn niður í djúpan stól.
Maðurinn liorfði og las, en fölu liaustgeislarnir leituðu um stofuna.
í*ar var margt, sem gat glitrað, fjöldi af bókum með gyltum
stöfum á kili. Á einni stóð með stóru, gylltu letri: Handbucli
^er Chirurgie, liandbók í skurðlækningum. Það var þá læknir,
*em átti bókina, átti alla þessa glitrandi nnini og gullskreyttu
u ^Ur. Maðurinn með gleraugun var læknir.
Ált í einu fletti læknirinn blaðinu við. Hann liafði lokið við
aÖ lesa grein í því, en fletti því nú aftur til að sjá upphafið, stóra,
^eita stafi; Hermann Hermannsson, prófessor, 60 ára.