Eimreiðin - 01.07.1946, Blaðsíða 90

234
LEIKLISTIN
EIMREIÐIN
lendingum, og það er norrænt blóð
í Skotum“.
Þess má geta, að Leikfélag
Keykjavíkur sýndi sjónleik eftir
skozkan höfund, J. M. Barrie,
1935—36. Leikurinn hét „í annað
sinn“, hafði Ragnar Kvaran þýtt
hann, og tókst hann með ágætum.
En þar sem Barrie skrifaði leikrit
sín fyrir ensk leikhús og leikirnir
snerust nær ávallt um Englend-
inga og það sem enskt var, skrifar
Bridie oftast fyrir skozk leikhús,
og nær undantekningarlaust eru
persónur hans Skotar, og kemur
það þá heim, að sýningin á sjón-
leik Bridies í Hafnarfirði sé
fyrsta tilraun til að kynna skozka
leikritun hér á landi. Annars hef-
ur James Bridie heldur en ekki
átt upp á pallborðið hjá Englend-
ingum, og er fróðlegt að lesa það,
sem t. d. Lynton Hudson skrifar
um Bridie í „The Twentieth Cent-
ury Drama" (Harrap &Co., Lond-
on 1946). Segir hann þar hiklaust,
að James Bridie og J. B. Priestley
séu þeir tveir nýrri höfunda, sem
rita leikrit á enska tungu athygl-
isverðast og með mestu nýja-
bragði. Virðist Mavor læknir vel
að þeirri kynningu kominn, sem ég
hef átt nokkra sök á, en Leikfélag
Hafnarfjarðar þó fyrst og fremst.
— Til að fyrirbyggja allan mis-
skilning, skal það samt sagt, að
„Pósturinn kemur“ flytur ekki
frekar neinar æðri meiningar en
„Hvítra manna farmur" (Tonde-
leyo). Höfundinum þykir augsýni-
lega gaman að tefla persónum
sýnum í uppnám, og hann leikur
sér að því að útbúa sérhverja
þeirra með sérkennilegri skap-
höfn, en það er eins og Lynton
Hudson segir: „Þegar fólkið fer
úr leikhúsinu, þá hefur það á til-
finningunni, að það hafi verið á
skrambans skemmtilegu ralli, þar
sem nóg var um drykkjarföng og
fjörugar samræður: bezta skemmt-
un, en maður er dálítið ruglaður
í kollinum og ekki alveg með á
nótunum um allt þetta fólk og
hvað samtalið eiginlega snerist
um“. — Og leyfist mér svo að lok-
um að segja, að tvær leikkonur,
önnur í Reykjavík, en hin í Hafn-
arfirði, gerðu hlutverkum sínum í
báðum þessum leikritum, sem hér
hafa verið gerð að umtalsefni, svo
góð skil, að maður minnist leikrit-
anna lengi fyrir leik þeirra. Leik-
konurnar eru þær Inga Þórðar-
dóttir, sem lék Tondeleyo, og
Herdís Þorvaldsdóttir, sem lék
Jenny í „Pósturinn kemur“.
í fyrra lauk ég hugleiðingum
mínum um leiklistina á vetrinum
með því að gefa einskonar ein-
kunnir fyrir frammistöðu leikenda
og leikstjórnarmanna. Hugmyndin
er ekki frumleg, hún er fengin að
láni frá áðurnefndum George Jean
Nathan í Ameríku. í þessum ein-
kunnum kemur vitanlega fram
persónulegt álit mitt, öðrum kann
að sýnast á allt annan veg. Eink-
unna-seðillinn fyrir veturinn 1945
—1946, lítur þannig út:
Bezta leikrit: Uppstigning eftii'
Sigurð Nordal.
Bezta leikstjórn: Indriði Waage,
Hvítra manna farmur
(Tondeleyo).
Beztur leikur í kvenhlutverki:
Anna Guðmundsdóttir í Petr-
ínu Skagalín í Uppstigningu-
Beztur leikur í karlmannshlut-
verki: Þorsteinn Ö. Stephen-
sen í Brynjólfi biskupi Sveins-
syni í „Skálholt“.
Bezt einstakt leikatriði: Skriftii'
jómfrú Ragnheiðar í „Skál-
holt“ að viðstöddum Torfa
prófasti, sem Gestur Pálsson
lék.
Beztur leiksviðsbúnaður: Verm-
lendingarnir (Lárus Ingólfs-
son, Ragnheiður Sölvadóttir
og Hallgrímur Bachmann) •
L. S.