Eimreiðin - 01.07.1946, Blaðsíða 73

eimreiðin
Fornritin og vísindamennirnir.
Eftir Eirík Kjerulf.
Motto: Allt, es glóir, esa gull.
(Ganiall málshéttur).
Þegar menn lesa það, sem suinir
Danir rita um endurheimt íslenzku
fornhandritanna, virðist svo sem „þar
sje frosið fyrir öll skilningarvit“, er
þeir þykjast meta rétt vorn, og það,
sem þeir kalla sinn rétt til þeirra.
Eftir því, sem ég lief komizt næst,
eftir fregnum í blöðum og útvarpi,
virðist prófessor Sig. Nordal líta svo á,
að þýðingarlaust sé að rökræða um
rétt vorn við slíka menn, og geta víst
Eiríkur Kjerulf. flestir verið lionum sammála um það.
1 Þessir sömu fregnberar halda því
einnig fram, eftir því, sem mér hefur skilizt, að hann telji, að
þessi handrit myndi hvergi betur niður komin en hér á Islandi,
vegna þess að íslendingar sé líklegastir til þess að hafa þeirra
fyllst not, og mestan áliuga fyrir vísindalegri rannsókn þeirra.
Um það, að þannig ætti þetta að vera, munu og flestir á
sama máli og liann. 1 fljótu hragði, a. m. k., virðist þetta vera
agætt „tromp“, því að íslenzkir vísindamenn, er lagt liafa stund
a íslenzk fræði, en þó sérstaklega prófessorinn sjálfur, njóta nú
bæði álits og viðurkenningar á Norðurlöndum, og víst víðar, fyrir
hin miklu afrek sín í þessari vísindagrein, þrátt fyrir liandrita-
feysið. Að því athuguðu geta menn svo auðveldlega sett sér fyrir
hugskotssjónir, hvílíkt stökk áfram íslenzk vísindi myndi taka,
þegar oss liefði verið afhent handritin. Bilið á milli púðurkerl-
tngar og kjamorkusprengju myndi tæplega nægja til þess að
tákna þann mikla mun, sem líklegt er að yrði afleiðing heimflutn-
ingsins.