Eimreiðin - 01.07.1946, Blaðsíða 57

eimreiðin
TVÖ SKAUT STJÓRNMÁLANNA
201
sem það er að fullu á komið — samkvæmt eðli sínu og innræti
liarðlega útilokað, að sjónarmið og starfsliættir lýðfrelsis og al-
mennra mannréttinda fengi að starfa og festa rætur innan sinna
vébanda. Til þess beitir það fullkomnu eftirliti á öllum sviðum.
Auk þess gætir það þess vandlega, að sem minnst vitneskja um
almenningshagina berizt nt fyrir landamæri sín til andstöðu-
kerfisins.
Ef ályktað er aðeins út frá einkennum hvors kerfisins fyrir sig
má sýnast, að valið ætti að vera auðvelt og einsætt. Hver myndi
vera sá, sem ekki kýs almenn mannréttindi (frjálsar kosningar,
málfrelsi, fundafrelsi, félagsskaparfrelsi o. s. frv.) og lýðstjórnar-
fyrirkomulag, lieldur en svipting alls mannfrelsis og almennra
mannréttinda og einræðisstjórnarfar?
En þótt valið út frá þessum sjónarmiðum virðist vera, eða ætti
að vera, einsætt, þá er samt nú svo komið, að vafasamt er, liver
úrslitin verða innan livers ríkis að lyktum í átökunum milli kerf-
anna. Því veldur m. a. aðstöðu- eða aðferða-munur sá, sem fyrr
er getið. Það er enginn smáræðis aðstöðumunur, að annar vald-
streituaðilinn fær að lialda uppi látlausum áróðri og skemmdar-
Marfsemi innan vébanda mótaðilans jafnframt því, sem hann
^yrgir sjálfan sig inni fyrir öllum áróðri og álirifum frá bans
Eendi.
Þessi er þá líka meginástæðan til þess, hversu mörgum einstak-
lingum og nær að kalla heilum stéttum lýðveldisríkjanna skjöpl-
ast og getur skjöplazt valið.
í*að virðist vera verkamannastéttin, kennarastéttin og nokkrir
Oienntamenn, sem einna almennast og eindregnast hneigjast að
8ósíalismanum og bagkerfi hans. Jafnvel nokkrir bændur eru
snúnir til fylgis við bagkerfi og stjórnkerfi sósíalismans.
Einna hatramast er það, að verkamenn skuli hneigjast að kerfi
8ósíalismans. Ef það yrði ofan á í valdabaráttunni, eru þeir þar
— eins og aðrir — sviptir ekki einasta öllum almennum
Rtannréttindum, sem þeir fá að njóta í stjórnkerfi lýðveldisins,
heldur einnig samtakaréttinum og verkfallsréttinum, sem þeir
telja sín dýrmætustu réttindi. Skýringin á liinu eindregna fylgi
þeirra getur vart verið önnur en sú, aö þeir skilja ekki, livað það
er rannverulega, sem liagkerfi og stjórnkerfi sósíalismans liefur að
^jóða þeim. Þeir eru í „góðri trú“, blekktir af áróðri þeirra, sem