Eimreiðin


Eimreiðin - 01.07.1946, Síða 32

Eimreiðin - 01.07.1946, Síða 32
176 PRÉDIKUN í HELVITI eimreiðin livarf liún inn til lians og lét að vilja lians. Ég leit upp og sá daufa stjörnu á austurhimninum, boðbera næturinnar. Svo stóð unga, stúlkan upp, og mér sýndist liún gráta eins og barn, sem liefur glatað dýrmætum skrautgrip. Herðar liennar voru hnipraðar saman, og titringur fór um þær af ekka. En það gat líka verið missýning og ímyndun mín, því að ég kenndi í brjósti um allt þetta fólk, en ég gat ekki lijálpað því. Ég var aðeins þögull áhorfandi. Ég var fulltrúi þeirrar veru eða máttar, sein hafði sent mig, og liversu voldugur sem sá máttur er, var liann á þessum degi aðeins fjarlægur áliorfandi að leikjum þessara mannvera. Vafalaust á liann eftir að tala — og það með þeim krafti, að allir lieyri. Unga stúlkan í livíta kjólnum gekk nú ein af stað til þess aÖ komast út lir skóginum. Þá sá ég livar móðir liehnar var að leita liennar. Þær mættust skammt frá mér, og móðirin sagði: „Hvar varstu, barn? Vissirðu ekki, að ég var að leita að þér? Við skulum koma liéðan.“ Og þær gengu af stað saman. Svo stanzaði konan, eins og liún væri að liugsa sig um. Og hún sneri við og gekk rakleitt til mín og spurði mig, hvort liún mætti tala við mig nokkur orð. Og liún settist niður og horfð'i starandi augum inn í fjarlæga tilveru, sem ég sá ekki, en fann að var lieimur hennar eigin minninga. Svo byrjaði liún að tala, og rödd hennar liljómaði eins og lækjarniður í fjarlægð, tilbreytingarlaus og svæfandi. „Þú sérð nú, hvernig þessi dagur liefur farið,“ sagði liún. „En er það nokkur hemja að haga sér svona? Ég lief ekki skemmt mér- Ég lief aðeins bætt einum þjáningadegi við ævi mína. Þeir eru orðnir margir. Þú sagðir í dag, að til væri annar staður ólíkur þessum, eins góður og þessi er andstyggilegur. Ég vil fara þanga^- Ég ætla að verða þér samferða.“ Hún þagnaði, og ég vissi ekki, hvað ég átti að segja. Loks svaraði ég henni af eins mikilli varfærni og inér var unnt- „Heldirðu, að rétt sé af þér að fara? Ég sé, að þú átt liér mikið og merkilegt starf að inna af höndum, og því er ekki lokið enn- Þú þarft að lijálpa manni þínum og börnum, sjá um þau °‘r annast þau. Þau þarfnast þín.“ „Nei,“ sagði hún. „Ég get ekki meira. Ég hef fórnað öllu, seiu
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Eimreiðin

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Eimreiðin
https://timarit.is/publication/229

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.