Eimreiðin - 01.10.1956, Qupperneq 75

ÞORPARINN
“07
og spannarþykk. Ég leit snöggt á systur Agnesi, svipur hennar
lýsti vanþóknun, og þegar ég færði í kökuna, kom hún að
borðinu og lagði höndina á handlegginn á mér.
,,Þú hefur ekki sagt föður Cooney frá því, hvað þú brauzt
af jDér.“
Ég sleppti ekki gafflinum, en ég laut höfði af skömm.
„Ég var tekinn fastur, faðir; ég og annar strákur vorum
teknir fyrir að brjóta götulanrpa.“
„Svo.“
Ég sagði honum, hvernig þetta atvikaðist.
„Jack er ekki kaþólskur, svo ég liefði átt að passa mig að
vera ekki með honum.“
„Það er engin ástæða til, ef það eru góðir drengir, að þú
megir ekki vera með þeim, þótt þeir séu mótmælendur," sagði
hann.
„Jack er nú eiginlega ekki slæmur drengur, en hann sagði,
að hann gæti brotið fleiri lampa en nokkur kaþólskur dreng-
ur í borginni.“
„Hvor vann?“
„Við vorum jafnir, tvo lampa hvor.“
„Humm.“
Faðir Cooney fékk sér annan munnbita af kökunni og saup
á kaffinu. Hann var að hugsa sig um. Ég færði aftur í kökuna,
°g í þetta sinn fékk ég að vera óáreittur. Kakan bráðnaði í
munninum á mér. Ég hallaði mér makindalega aftur á bak
’ stólnum og kjamsaði; hið þykka súkkulaðilag á kökunni
tolldi við tunguna, og ég fann bragðið að því alla leið niður
1 maga.
„Fyrirtaks kaka,“ sagði ég.
Faðir Cooney bauð systur Agnesi sæti á ný.
„Smakkaðu þessa köku,“ sagði hann. „Hún er afbragð.“
„Nei, þakka þér fyrir, faðir, kvöldverðurinn bíður mín
l’eima. Ég kom með þennan unga mann til þín, því að mér
lannst hann þurfa áminningar við. Að eyðileggja almennings-
e’gn er alvarlegt afbrot.“
„Það er vissulega alvarleg yfirsjón, og ég ætla mér að hegna
I'onum stranglega," sagði faðir Cooney mjög alvarlegur.
Systir Agnesi leið auðsjáanlega betur, en ég var ekkert