Eimreiðin - 01.09.1968, Side 49

MORGUNSTUND VIÐ KVEINSTAFAFLÓA
195
hans út árið, sem hann varð tvítugur. Þá hafði hann lokið verzl-
unarnámi. Kelvin Lindemann er uppalinn í Kaupmannahöfn, og
skáldsagan, sem hann skrifaði svo ungur, fjallar um æskufólk stór-
borgarinnar á árunum kringum 1930. Nefnist hún Hatidfylli
kornabarna. Þegar Lindemann var að vinna að þessari skáldsögu
aðeins nítján ára gamall, fannst honum hann þurfa að hverfa burt
frá sögusviðinu til að geta betur einbeitt sér að viðfangsefninu.
Þá lagði hann leið sína allar götur norður hingað að Kveinstafa-
flóa. Hann leigði sér lítið herbergi uppi á lofti í húsi fiskimanns
hér á Tókaströnd. Hann dvaldist hér sumarlangt, gekk um ungan
greniskóginn, stundaði sjó og sand, en vann þess á milli að skáld-
sögu sinni. Hann varð vinur fiskimannanna og spjallaði löngum
við þá um líf Jreirra og starf. Einn þeirra hét Jens Röge, lítið eitt
eldri maður en Lindemann að vísu, en þeirn varð sérstaklega vel
til vina. Þetta var sá Jens Röge, sem opnaði fyrir okkur Lyngbæ.
Lfm haustið hélt Kelvin Lindemann aftur til Kaupmannahafnar,
og síðan tók við athafnasamt líf næsta áratuginn. Hann skrifaði
margar bækur, varð fréttaritari blaða úti í löndum og ferðaðist
víða um heim. í byrjun stríðsins settist hann svo um kyrrt í Kaup-
mannahöfn, kvæntist og tók að skrifa af nýjum þrótti.
En í öllum þessum umsvifum hafði hann ekki gleymt sumrinu
við Kveinstafaflóa. Æskuástir eru lífseigar, og draumur hans í meira
en hálfan annan áratug var að eignast sumarhús á Tókaströnd. Sá
draumur rættist upp úr stríðinu, þegar hann keypti Lyngbæ. Þá
var hann orðinn frægur höfundur um öll Norðurlönd.
Sú bók, sem mest stuðlaði að frægð Kelvins Lindemanns og skil-
aði honum allmiklu fé í aðra hönd, var söguleg skáldsaga frá 18.
öld, Huset med det grönne trœ. Kom hún út á íslenzku, í þýðingu
Brynjólfs Sveinssonar menntaskólakennara, árið 1948 undir nafn-
inu Grœna tréð. Útgefandi var Norðri. En Kelvin Lindemann átti
fleiri drauma en að eignast sumarhús á vesturströnd Jótlands. Ein-
mitt um þetta leyti, fyrir um það bil tveimur áratugum, stofnaði
hann norrænan rithöfundasjóð vegna velgengni skáldsögu sinnar
Grœna trésins. Sjálfur lagði hann nokkuð af höfundarlaunum sín-
um í sjóðinn, en fékk auk þess útgefendur sína á Norðurlöndum
utan Danmerkur til að leggja í hann ágóðahlut. Varð sjóðurinn
strax allgildur, en markmið hans var að styrkja rithöfunda frá ís-
landi, Noregi, Svíþjóð og Finnlandi til að dveljast um hríð í Dan-