Eimreiðin - 01.09.1968, Síða 64

210
EIMREIÐIN
meira móti skapi, að þú ætlar
honum störí sem ættlausum hús-
körlum eða hitt, að hann levsir
öll verk einn veg af hendi.
Ásmundur: Ekki létu honum bet-
ur hin léttari verkin. Er
skemmst að minnast, er hann
vængbraut gæsir þínar, þá hann
skyldi gæta.
Grettir (glottandi): Ekki þótti þér
eg undan draga, er eg strauk
bak þitt við langeldinn, og þú
sprattst upp og vildir ljósta mig
með staf þínum.
Ásmundur (reiður): Heyr fyrn
mikil, að þú minnist slíks. Er
þér allt illa farið, er þú mátt
sjálfur ráða. Muntu verða mest-
ur ógæfumaður í ætt vorri.
Ásdis: Stillið skap ykkar, frændur.
Mun Gretti annað betur lienta
en húskarlastörf. Er hann í því
líkur Jökli frænda sínum og
fleirum Vatnsdælum.
Ásmundur: Ekki mun eg segja hon-
um verk héðan frá, en hafa skal
hann og viðurgerning þeim
mun verri.
Grettir: Ekki er það höfðinglega
við brugðizt, og mun mörgum
þykja jafnt á komið með oss og
teljum hvorugur á annan.
Ásdis: Ekki sæmir, að þið frænd-
ur deilið jafnan um verk og vist.
Hæfir betur að Grettir leiti á
fund frænda sinna og búi sig til
utanferðar. Væntir mig, að þú,
Asmundur, fáir honum farar-
eyri nokkurn, og mun þá betur
fara með ykkur.
Ásmundur: Mæla mun eg með því
við vin minn Hafliða stýri-
ntann,að liann taki Gretti á skip
sitt, en ekki mun eg fá honum
fararefni utan hafnest og lítið
eitt af vaðmálum. Hefur hann
enga verðleika fyrir tillátssemi
við mig.
Grettir: Fá muntu ntér vopn nokk-
ur. Ekki sæmir, að eg fari héð-
an sem barinn hundur og kunni
mér enga vörn að veita.
Ásmundur: Ekki veit eg, til hversu
mikilla heilla vopn þér verða,
mun eg þau og engin við þig af
hendi láta.
Grettir: Þá er ekki það að launa,
sem ekki er gert. En ekki munu
aðrir til verða að hefna þín, ef
eg geng frá. (Ásmundur fer.)
Ásdis: Ekki rnunuð þið frændur
bera gæfu til góðra samvista.
Ræð eg þér, Grettir, að fara nú
þegar á fund Jökuls Bárðarson-
ar frænda þíns og dvelja með
honum um hríð.
Grettir: Þess er eg allfús að fara
á fund Jökuls, þó er eg til þess
lítt búinn að vopnum og klæð-
um.
Ásdis (tekur fram skikkju og fær
Gretti); Hér er skikkja allgóð,
er eg vil gefa þér, og ertu þó
ekki svo úr garði ger, frændi,
sem eg vildi. Það þykir mér þó
mest á skorta, að þú hafir ekki
það vopn, sem neitt sé, en þess
muntu mjög við þurfa. (Tekur
fram sverð fornt og fær Gretti.)
Sverð þetta átti Jökull t'orfaðir
þinn og hinir fyrri Vatnsdælir,
og var það sigursælt. Vil eg nú
gefa þér sverðið og njóttu vel.
Grettir: Þetta þykir mér miklu