Eimreiðin - 01.09.1968, Blaðsíða 78

Ungur prestur finnur Guð sinn
í dreifbýlinu
Saga eftir
Helga Valtýsson
Loksins rann upp hinn al-
menni bænadagur Þjóðkirkj-
unnar.
Æðstuprestar þjóðarinnar
klæddust sínum fegursta skrúða
og létu rödd sína hljóma gegn-
um gjallarhorn Ríkisútvarpsins
út um gervalla byggð landsins.
Hreimfagur sálmasöngur kirkju-
kóranna ásamt listrænum organ-
leik fyllti geimana og hreif hjört-
un.
Að vísu hafði verið boðað, að
guðsþjónusta skyldi lialdin í
hverri kirkju landsins þennan
dag, og skorað á söfnuði dreif-
býlisins að sækja þær vel. — En
samt var talið vissara að gera
þjóðinni ljóst, að æðstuprestar
hennar væru velvakandi.
★
Langt uppí afskekktri dala-
sveit og fámennri sat ungur
prestur við skrifborð sitt í lítilli
skrifstofu sinni, fremur fátæk-
legri og fáskrúðugri, og beið
þess, að söfnuð dreifbýlisins bæri
að garði uppúr bádeginu, — ef
menn hefðu þá ekki látið sér
nægja útvarpsmessurnar — einn-
ig að þessu sinni — eins og svo
oft áður. Hann hafði beðið með-
hjálparann að hringja, þegar sæ-
ist til fólksins af innstu bæjun-
um.
Ungi presturinn sat með
hneigt höfuð í djúpum hugsun-
um og erfiðum. Hann liafði
hlustað á ræður æðstuprestanna
í nmsteri menningarinnar — að
vanda. Og honum var þungt fyr-
ir brjósti. Sál hans var gagntekin
einkennilegu hungri og þorsta,
sem olli honum sársauka í
innstu hjartarótum. — Hvað var
hér annars að gerast, — í þjóð-
lífi voru, yfirleitt? Var nú orðin
sú fjarlæg milli himins og jarðar,
að eigi næði lengur saman? Var
Guð hér ekki raunverulega á
ferð framar með blessun sína og
boðskap til fátækrar, en þakk-
látrar þjóðar? — Var brúin rof-
in milli heimanna tveggja, — eða
úr sér gengin? — Eða hafði þjóð-