Tímarit lögfræðinga - 01.01.1968, Blaðsíða 65

B. Síðari hluti:
1. AÐALKRAFA: Ógreitt kaup fyrir
þularstarf i tveggja mánaða reynslutima
(82 klst., eftirvinna á 60,95 og 118,5
næturvinna á 81,27) ...................... — 14,425,19
Aðalkröfu sína í fyrri þætti málsins studdi stefnandi
þeim rökum, að stefnandi hafi illa þolað vélritunarstarf-
an og af þeim sökum orðið að hætta starfi. Sakir þessa
atvinnusjúkdóms hafi stefnandi ekki getað hafið vinnu,
fyrr en eftir áramótin 1962—1963. Stefndi hafi greitt
stefnanda full laun mánuðina júni og júlí skv. reglu-
gerðum um það efni. Taldi stefnandi sig eiga kröfu til
áframhaldandi launa þann tíma, sem hún hafi misst
af vinnulaunatekjum vegna sjúkdóms síns, eða alls
i 5 mánuði, en laun hennar hafi verið kr. 5,730,40 mán-
uði i samræmi við þágildandi launaflokk ríkisstarfsmanna.
Varakrafa stefnanda í þessum þætti var byggð á því,
að henni hefði ólöglega verið sagt upp störfum hjá
stefnda. Hún hafi átt rétt til kaupgreiðsla vegna veikinda-
forfalla, sem svaraði hálfum launum mánuðina ágúst,
september og október 1962. En er hún hafi komið til
stefnda til þess að sækja þær greiðslur, hafi henni verið
tilkynnt af skrifstofustjóra stefnda, að stofnunin liti svo
á, að hún væri eigi lengur i þjónustu hennar. Stefnandi
hefði verið til meðferðar hjá lækni, og forráðamönnum
stefnds hafi verið fullkunnugt um veikindi hennar, enda
hefðu þeir fylgzt með framgangi þeirra. Uppsögn stefnda
hafi þvi verið með öllu löglaus. Bæri stefnda þriggja mán-
aða uppsagnarfrestur skv. lögum um réttindi og skyldur
opinberra starfsmanna.
Þrautavarakrafa stefanda var á því byggð, að skv.
ákvæðum framangreindrar reglugerðar ætti stefnandi rétl
á hálfum launum vegna veikindaforfalla í þrjá mánuði.
Af því er fyrri þátt málsins varðaði byggði stefndi
sýknukröfu sína á því, að stefnanda hefði aldrei verið
Tímarit lögfræðinga
63