Búnaðarrit - 01.01.1925, Blaðsíða 15
BÚNAÐARRIT
7
við það, talsverða upphæð til skólabúsins. Hann greiddi
einnig meðlag með börnum sínum meðan þau voru í
ómegð, og gerði sjer yfirleitt far um, að skólinn hefði
í engu óhag af einkahögum þeirra. Mjer virtist jafnvel
þau hjón taka það sárara, ef skólinn varð fyrir einhverju
tjóni, heldur en ef þau sjálf hefðu orðið fyrir því. Ósjer-
plægni þeirra og dagleg umhugsun um hagi skólans var
mjög eftirtektarverð og sí-lifandi.
Það sem nú hefir verið sagt um Jónas og konu hans
og afskifti þeirra af skólanum og búi hans, var að vísu
alment viðurkent, og þau nutu almennrar virðingar og
vinsælda. En eigi að síður voru margir ekki ánægðir yfir
árangrinum af skólahaldinu. Menn bjuggust við, að þeir
menn, sem lykju námi á búnaðarskóla, yrðu að sjálf-
sögðu betri búmenn, en aðrir menn, og þeir mundu bráð-
lega koma á einhverjum mikilsverðum framfarakipp í
landbúnaðinum.
Þess var ekki gætt, að það er sitt hvað, að fá þekk-
ingu á búnaði eða verða góður búmaður. Skólarnir geta
veitt þekkinguna og æfingu í búnaðarstörfum, en hæfi-
leikana til góðrar búmensku geta þeir ekki- veitt, þótt
þeir geti glætt þá, og þekkingin geti á margan hátt að
liði komið í búnaðinum.
Þess var heldur ekki gætt, að margir leituðu náms
á Eiðum, til þess að fá almenna fræðslu, án þess að
hugsa nokkuð verulega til búnaðar eða vera nokkuð til
búskapar hneigðir. Það var lítið um skóla þá, en margur
fátækur unglingur námfús, og átti hægra með að kosta
sig á þessum skóla en annars staðar, þar sem eigi þurfti
að leggja annað fram, en vinnu sína í 2 ár. Enda kom
það fljótt í Ijós, að þótt námssveinar gæfu sig fyrst við
jarðræktarstörfum, eftir að þeir komu frá Eiðum, þá
hættu margir því bráðlega, og tóku að gefia sig við