Búnaðarrit - 01.01.1925, Side 55

BÚNAÐARRIT
47
einkum frábrugðinn hjer, að því leyti, að hann er laus-
ari og meiia rotinn, sumstaðar sendinn, og á öllum
austurhluta svæðisins liggur sandlag í nokkurra cm. dýpt
undir yfirborði. Á miðparti áveitusvæðisins er mýrlendið
(sljettar, dælar og þýfðar mýrar) mest áberandi meðfram
Vörðufelli, en á stöku stöðum stararflár og þar er aðal-
tegund gulstör og lítið eitt finst þar af tjarnastör.
Það virðist sem gulstörin sje að vinna land hjer um
mið Skeiðin (Vorsabæjar og Efri-Brúnav.-engjar) sjest
hún dreifð til og frá innan um aðrar starartegundir.
í Skeiðháholti eru gerðar athuganir í þeim tilgangi,
að fá meðalvirði gróðurmagns fyrir suðurhluta Skeið-
anna. Þar er jarðvegur eigi djúpur og einkum er vestar
dregur grynnri en á upphluta áveitusvæðisins.
Hjer er töluvert af valllendi og blandaður valllendis-
og mýrlendisgróður, auk þess sem þar einnig finnast
hreinar mýrav vaxnar raklendisjurtum.
Hjer fer á eftir útdráttur úr niðurstöðum þeim, er
fengust við athuganirnar. Hver reitur heflr verið 50 m.2
að stærð og þeim er dreifL þannig, að reynt er að finna
sem nákvæmast meðalvirði fyrir gróðurmagnið. Reitirnir
voru slegnir grasþurir, grasið var þurkað við þau skil-
yrði sem gáfust úti. Þá er hey af reitum hraktist hafa
athuganirnar verið endurteknar, þær tölur aðeins teknar
til greina, þegar heyið fjekst vel verkað og sæmilega þurt.
Á svæði því á Ólafsvallaengjum, sem athuganirnar
voru gerðar á, var vatninu fyrst veitt yfir 18. júní. Veitt
var á það vorið áður (1923), en engin haust- nje vetr-
aráveita. Vatninu var hleypt af 12- júlí. Vatnsmagnið
aem áveituhólfið fjekk þann 18. júní var:
5 X 60 X 60 X 0,43
2
3870
3870 m.8 á ha.
10000
387 m.m. djúpt vatnslag.