Búnaðarrit - 01.01.1925, Blaðsíða 104
96
BÚNaÐaRRIT
hverjum sitt; það gátu þau með því, að koma húseign-
um sínum í peninga. Þau brugðu bú; og yfirgáfu jörð-
ina, sem þau höfðu lagt svo mikið í sölurnar fyrir.
Það segir sig sjálft, að sporin þaðan hafi verið þeim
þung ganga. En, þrátt fyrir það, hafa þau aldrei
mist glaðlyndi sitt, og ekki sökt sjer svo niður í
áhyggjurnar, að þau hafi ekki reynt að njóta gæða, lífs-
ins eftir ástæðum. Yafalaust hefir hjónalíf þeirra —
sem ætíð hefir verið svo gott — reynst þeim einhver
haldbesti styrkurinn í lífsbaráttunni. Þau geta glatt sig
við, að vita sig hafa afkastað nytsömu og óeigingjörnu
æfistarfi, og þau hafa með sjer virðing allra góðra
manna, sem til þekkja.
Saurhær
var ekki jafn niðurnítt kot sem Kötlustaðir, en nytja-
lítið þótti það jafnan, og ábúendur reyndust þar óspakir.
Það bendir á, að þeir hafi ekki talið þar lifvænlegt til
frambúðar, enda var lítið gert til þess að bæta býlið.
Vorið 1910 fluttust þangað hjónin Jón Hjartarson og
Guðrún Fiiðriksdóttir. Hann er fæddur 7. mars 1879 á
Sauðanesi, en hún er nokkru eldri og fædd í Vatns-
dalnum. ]?au giftust vorið 1908, og voru siðast í hús-
mensku á Snæringsstöðum. — Bústofninn, sem þau fluttu
með sjer að Saurbæ, var: 2 kýr, 30 kindur, 3 hross
(tamin), 3 trippi, og nokkur nauðsynlegustu áhöld til
smábúskapar. En á þessu hvíldi 600 kr, skuld. — Það
sýndist því nokkuð djarft, að þau festu fljótt kaup á
jörðinni, en máttu ekki skerða bústofninn. Vaið þvi að
taka jarðarverðið — 1300 kr. — að láni. Kaupverðið
sýnir, að kotið þótti lítils virði.
Fljótt kom í Ijós óvenju mikill umbótahugur hjá Jóni
Hjartarsyni; það var auðsjeð að honum var alvara, að
bæta og fegra býlið sitt. Allir vissu líka, að konan
studdi hann með dáð og dugnaði.