Búnaðarrit - 01.01.1925, Blaðsíða 65
BÚNAÐARRIT
57
flestra jarða liggja að áveituengjunum, og að nokkru
innan um þau.
Eitt hið skaðlegasta fyrir ræktun engjanna með áveit-
um er það, að þau eru beitt búfjenaðinum á vorin, um
það leyti sem vatni er veitt af þeim. Nýgræðingurinn er
af fjenaðinum dreginn upp með rótum, gróðurinn eyði-
legst eigi aðeins svo, að eftirtekjan verði minni það
eina ár, en þess gætir og í framtiðinni, því fióðgarðar
og gróðurlendur verður tnjög sundursparkað.
Af öðrum jarðabótum heflr verið unnið að:
Greftri varnarskurða 204 lengdarmetrar.
Hleðslu flóðgarða 14973 m.8
Hleðslu stíflugarða 121 m.8
Greftri vvatnsveituskurða 1956 m.3
Greftri lokræsa 513 m.
Bygging áburðarhúsa og safnþróa 411 m.8
Upphleyptir tún- og engjavegir 1530 m.
Það sem einkum hlýtur að vekja eftirtekt þeirra, er
tölur þessar athuga, erhvelítið hefir verið unnið að fram-
ræslu, samhliða sljettun túnanna. Hið sama gildir einnig
engjarnar, að vísu höfðu nokkrir bændur sameinað sig
og ræst fram votlendustu engin á miðbiki svæðisins, en
vjer tökum eigi of djúpt í árina að segja, að mikill
meiri hlufi allra áveituengjanna eru í þörf fyrir
framræslu, og án sárfárra undantekninga eru öll
túnin til skaða raklend, sumstaðar jafnvel svo rak-
lend, að eigi skilur þau annað frá mýrunum en það, að
þau fá árlega áburð. Yjer viljum endurtaka, að tvö
atriði, sem hjer hafa verið nefnd, krefjast skjótrar
úrlausnar, ef ræktun engjanna með vatnsáveitum á
að vera aiðbær. 1.) að áveituengin verði girt, og þá
er ræktunin er komin á það stig, að vjer þurfum,
og teljum okkur hag að því að beita þau, þá sje það
eigi gert fyr en þau eru að mestu þur. 2.) Að þau verði
framræst, svo bændur á þeim tímura, þegar eigi er veitt
á, geti þurkað þau á sem skemstum tíma. Það mundi