Dvöl - 01.09.1936, Blaðsíða 4

274
D V ö L
Sept.—okt. 1936
t-veimur systrum sínum, [)egar
hann kom heim úr skólanum,
sneið af köldu nautakjöti, tals-
vert af braudi og smjöri og nóga
mjólk út í teið. Þar hugsaði hver
um sig, og svo kom honum í hug,
hvernig hann borðaði nú kvöld-
verðinn. Hann skipti alltaf um
föt, og hvort sem hann mataðist
einn eða ekki, vildi hann hafa
prjá pjóna við borðhaldið. Þjónn
nr. 1 vissi upp á hár, hvað hann
viídi borða og hann purfti aldrei
að skipta sér neilt af hússtörfum;
en hann lét alltaf leggja á kvöld-
borðið súpu og fisk, steik, súrt og
sætt, svo að hann gæti boðið ein-
hverjum að borða með sér, ef hon-
um dytti pað i hug á síðustu stundu.
Honum pótti gott að borða og
hann sá ekki ástæðu til að hafa
matinn neitt lakari, pegar hann
sat einn til borðs, en pótt harin
hefði gest.
Hann hafði sannarlega komizt
vel áfram og pess vegna langaði
hann ekkert heim núna, hann
hafði ekki komið til Englands í
10 ár og eyddi sumarleyfum sín-
um í Japan eða Vancouver, par
sem hann var viss um að hitta
gamla kunningja frá Kína.
Hann pekkti engan heima. Syst-
ur hans höfðu gifzt í fæðingar-
bæ sínum, menn peirra voru
skrifstofupjónar og synir peirra
sömuleiðis, milli hans og peirra
var enginn kunningsskapur, hon-
um póttu pau leiðinleg. Hann
fullnægði kröfum frændseminnar
með pví að senda peim alltaf
fyrir jólin eitthvað úr silki, eða
dúk með vönduðum útsaumi, eða
pá lékassa. Hann var ekki rækt-
arlaus við ættingja sína, og með-
an móðir hans lifði, gaf hann allt-
af með henni. En pegar hann var
búinn að vera í Kína hinn ákveðna
líma, kom honum ekki til hugar
að fara til Englands, hann hafði
séð of marga gera pað og vissi,
hvað pað var oft og tíðum mikil
heimska. Hann ætlaði sér að búa
nálægt skeiðvellinum í Shanghai
og eiga hesta, spila bridge og
golf og lifa rólegu lífi síðari hluta
æfinnar. En pað voru mörg ár
ennpá, pangað til hann pyrfti að
hugsa um að hætta störfum. Eftir
svona fimm eða sex ár færi Hig-
gins heim og pá tæki hann að
sér forystu aðalskrifstofunnar í
Shanghai. Ög pangað til var hann-
prýðilega ánægður með sig par,
sem hann var; hann gat safnað
fé hér, en pað var ekki hægt í
Shanghai, og par að auki hafði
hann mikinn tíma aflögu. Ogsvo
var annar kostur við penna stað,
sem ekki var við Shanghai: Hann
var áhrifamesti maður bæjarfé-
lagsins og pað, sem hann lagði
til, var framkvæmt. Jafnvel kon-
súllinn gætti pess að hafa hann
ekki á móti sér. Einu sinnihafði
skorizt í odda milli haus og kon-
súls og pað varekkihann, sem varð
að láta í minni pokann. Það kom