Dvöl - 01.09.1936, Blaðsíða 56

326
D V O L
Sept.—okt. 1936
JOHN GALSWORTHY
] síðasta hefti latik framhaldssögunni, C19H2. Það, som hann lifði af tuttugnstu
sem Dvöl helir birt síðan hún fór að
koma út sem sjálfstætt tímarit. Margir
lesendanna hafa látið ánægju sína í Ijös
yhr pvi, að birtar séu lengri sögur en
hægt cr að koma í oitt. hefti — sögur,
sem séu pó eitthvað i öðrum „dúr“ en
framhalds-sögur og „neðanmáls“-sögur
tíðast eru, p. e. hafl bókmenntalegt gildi
og skilji eitthvað annað og meira el'tir
í huga lesandans, pegar lestrinum er lok-
ið, en preytu og leiða, eftirköst.„spenn-
ingsins“, pegar örlagaflækjan greiðist á
síðustu blaðsíðunum og taugarnar slakna.
Sagan, sem hefst í þessu hefti, er eft-
ir enska stórskáldið John Galsworthy.
Dvöl hefir Dirt eftir harin fleiri sögur en
ílesta aðra höfunda og cr hann lesendum
? hennar pví ekki með öllu ókunnur. Enn-
fremur er í 28. hefti II. árg. lítillega
drepið á helztu æfiatriði hans og er pví
ekki ástæða til að lara rækilega út í
pau að pessu sinni. Aðeins má geta
pess, að hann fæddist árið 1867 og dó
öldinni, var hann meðal st’órvirkustu rit-
höfunda á Brellandi, einkum eru pað
leikrit hans og stærri skáldsögur, sem
hafa borið hróður hans víða og færðu
honum m. a. bókmenntaverðlaun Nobels
árið 1932, skömmú áður en hann lézt.
Smásögur hverfa gjarna í skuggann af
stærri verkum, en hvað Galsworthy
snertir, eru pær hvorki lítill né ómerki-
legur páttur í starfi hans. „Eplatréð“ verð-
ur að teljast smásaga, enda pótt hún
sé lcannske full-löng í augum íslenzkra
lesenda til pess að vera nefnd svo. Pað
hefir verið sagt um ,,Eplatréð“, að pó
víða megi finna viðkvæmni og yndis-
leik í rilum Galsworthy’s, séu peir strcng-
ir hörpu hans ef til vill hvergi knúnir af
meiri list cn í pessari sögu. Og ég held,
að flestum, sem lesa „Eplatréð,“ veitist
erfitt að gleyma Megan litlu, sakleysi
hennar og yndispokka á vori æskunnar,
ásl hcnnar og að síðustu afdrifum hennar.
Þ. G.
V