Dvöl - 01.09.1936, Blaðsíða 24

294
D V Ö L
Sept.—okt. 1936
ég frelsi mitt og leyfi til pess að
umgangast fólk. En áður en ég
yfirgef petta herbergi og sé sól-
ina, finnst mér nauðsynlegt að
segja yður nokkur orð. Við sam-
vizku mína og frammi fyrir Guði,
sem sér mig, lýsi ég pví yfir, að
ég fyrirlít frelsi, líf, heilsu og yfir-
leitt allt, sem bækur yðar kalla
blessun heimsins.
í fimmtán ár hefi ég af kost-
gæfni lagt stund á að athuga
jarðneskt líf yðar. Satt er pað að
vísu, að ég sá hvorki jörðina eða
fólkið, en í bókum yðar drakk
ég ilmandi 'vín, veiddi hirti og
villta gelti í skóginum, elskaði
. . . Og fallegar konur vitjuðu
mín á næturmar í pokukenndri
draumsýn, skapaðar af töfrum
skáldsnillinga yðar, og hvísluðu
að mér dásamlegum sögum, sem
gerðu mig ölvaðan. í bókum yð-
ar klifraði ég upp á tinda Elbruz
og Mont Blanc og sá paðan sól-
arupprásina, og purpuraroða sól-
arlagsins breiða sig ^firhiminog
haf og endalausa fjallahryggina.
Ég sá paðan, hvernig eldingarn-
aryfirhöfði mérléiftruðu ogklufu
sk)dn, ég sá græna skóga, akra
og ár, vötn og borgir. Ég hevröi
töfradísirnar syngja, Pan leika á
flautuna sína. líg snart vængi
fallegra engla, sem komu fljúg-
andi til mín og töluðu um Guð.
. . . í bókum yðar steypti ég
mér í botnlausar hyldýpisgjár,
gerði kraftaverk, brenndi borgir
að grunni, prédikaði ný trúar-
brögð, lagði undir mig heilar
pjóðir og lönd. . . .
Bækur yðar gáfu mér vizku.
Allt pað, sem ópreytandi mann-
leg hugsun hefir skapað gegnum
aldirnar, er samanpjappað í lít-
inn hnoðra í höfuðkúpu minni.
Ég veit, að ég er vitrari en pér
allir.
Og ég fyrirlít bækur yðar, fyr-
irlít alla veraldlega visku og gæði.
Allt er tómt, hrörlegt, fjarstætt
og blekkjandi, eins og hillingar.
Þó að pér séuð tigulegir, vitrir
og fallegir, mun dauðinn purrka
yður út af yfirborði jarðar eins
og moldvörpur, og niðjar yðar,
saga yðar og ódauðleiki snill-
inga yðar mun verða eins og
gjall, brunnið upp til agna með
jarðhnettinum.
Þér eruð brjálaðir og á villi-
götum. Þið hafið endaskipti á
sannleika og lygi, fegurð og ljót-
leika.Þið munduð undrast, ef epla-
eða appelsínulré færu skyndilega
að bera froska og eðlur í stað-
inn fyrir ávexti, og ef rósin fyndi
lyktina af sveittum hesti. Þannig
undrast ég yður, sem bafið skipt
á himni og jörð. Mig langar ekki
til að skilja yður.
Til pess að geta sýnt í verk-
inu fyrirlitningu mína á pví, sem
pér lifið fyrir, afsala ég mér
tveim milljónunum, sem mig einu
sinni dreymdi um sem paradís,
en fyrirlít nú. Til að svipta mjg
rétti mínum til peirra, mun ég
Framh á 316. síðu,