Dvöl - 01.09.1936, Síða 31

Sept.—okt. 1936
I) V 0 I
301
Knæpugesiur
Ég íæ mér stundum d flösku
og fyllti mig seinast í (;ær,
svo örlögin gleYindust augnablik.
— Pær urðu nú reyndar tvær.
Ég veit ekki um betri vini
og verð ekki af öðru sætl.
Ég er h\orki djöfull né engill guös.
Ég er bara maður, . . . þræll.
Ég er þreyttur,
þyrsiur og sveittur.
Gefðu mér dropa,
góðan sopa,
svo fái ég óniinri úr fjarska að lieyra
af fegursta söngnum í gleðinnar borg.
Engin sorg.
Meira.
Ég á vorið,
viljann og þorið.
Gefðu mér dropa,
góðan sopa,
svo æskunnar þróttur nú einn fái aó ríkja,
svo engu sé vægt, — því er köllun
vill svíkja.
Aldrei að víkja.
Moira. Meira.
Ég hata tielsiö
og IiyIIí nú frelsið.
Gefðu inér dropa,
góðan sopa.
Skál þeirra allra, sem leita sér landa
og leggja út á hiifin, til þarlægra stranda
Skal hinna frjálsbornu anda.
Meira. Meira.
Ég hef vaxið að verki;
nú verð ég hinn sierki.
Geföu mér dropa,
góðan sopa.
Ég er heimurinn liálfur.
Ég er himininn sjálfur.
Eg er helvíti . . . og margt, mnrgt fleira
Meira.
Gamla svínið,
hvar geYmir þú viniðV
Geföu mér dropa,
góðan sopa.
Mín drottnandi þrá er lún dulramma veig,
þótt drekki ég íjöfur í hverjum feyg
á sál, sem eift sinn var fögur og fleyg
í frelsi hins skapandi anda.
Nú býr hún við svarla sanda,
og sorgin kallar í eyra:
Mei - ra.
Stefán Thorarensen.