Dvöl - 01.09.1936, Qupperneq 52

322
D V Ö L
Sept.—okt. 1936
toppana. Silfurbrúin eða Litla-
beltisbrúin, eins og hún venju-
lega er kölluð, blasir þarna við
sjónum mínum, svo að ég ákveð að
nota morguninn til þess að skoða
þetta margumtalaða mannvirki.
Stuttri stundu síðar stend ég
svo við enda silfurbogans, sem
ég sá áður hvíla á iðgrænum
trjátoppunum. Nú blasir brúin
við í allri sinni einföldu tign.
Mér verður litið á húsin við end-
ana. Þau líta út eins og mjög
ómerkilegir kumbaldar saman-
borið við báknið, sem tengir
saman tvö lönd, ef svo mætti að
orði komast.
Ég fer nú að rifja upp í huga
mér allt það, sem ég hefi lesið
og heyrt um brúna. Skyldi það
vera hugsanlegt, að hæðin á stál-
verkinu fyrir ofan brúargólfið
sé það mikil, að turninn á Hótel
Borg gerði ekki nema rétt að
gægjast yfir. Jú, það má víst
teljast áreiðanlegt. Látum okkur
sjá. Það eiga að vera 24 rnetrar.
Ég he!d áfram að hugsa um töl-
urnar, brúna og önnur mannvirki
í sambandi við hana. Það væri
nógu gaman að því, að sjá bygg-
ingu eins og t. d. Arnarhvál,
komið fyrir þarna á brúarendan-
um. Ekki jjyrfti hann að óttast,
að þeir, sem um Beltið sigla, sæju
reykháfinn skjóta nefinú uppfyr-
ir grindurnar. En skyldi Iivállinn
þá komast fyrir? Ójá, prýðilega.
Það mætti sem bezt komast í
bíl framhjá báðumegin og vel
það. Hæðin niður í vatnið er ekki
gífurleg, en þó nokkur. Stór haf-
skip sigla þar undir eins og ekk-
ert sé. „Fossarnir“ okkar myndu
sýnast eins og uppskipunarbátar,
ef þeir legðu leið sína inn undir
Silfurbrúna.
Ég er nú kominn út á miðja
brúna. Bílarnir þjóta stöðugt
framhjá, bæði á leið til Jótlands
og eins frá því. Hjólreiðamenn,
mótorhjóf og gangandi fólk kem-
ur og fer, og nú kemur eimlest-
in brunandi. Hún hægir á sér
við endann og skröltir framhjá
með öllum þeim tónum, sem
henni fylgja.
Það er annars merkilegt, að
brúarskömmin skuli hafa kostað
yfir 22 miljónir króna. Það j)ykja
dýrar brýr á ísfandi, sem ná 30
— 90 þúsundum kr. Það hefir nú
vist farið drjúgt af járni í þetta
ferlíki? Það var einhver að segja,
að í sjálfa brúna fyrir utan stöpla
og enda, með öðrum orðum, brúna
á milli landanna, hefðu farið 14000
tonn. Já, ekki er það svo lítið.
Látum okkur sjá, Dettifoss jDyrfti
að fara 14—15 ferðir, ef hann
ætti að sækja brúarjárnið. Ég
held áfram yfir brúna. Á endan-
um Jótlands-megin horfi ég út
yfir járngrindurnar og virði fyrir
mér hina miklu stöpla, sem bera
allt þetta ferlíki. Þeir eru fjórir
að tölu. Það eiga að standa 33
metrar af |)eim upp úr sjó og
annað eins kvað vera undir vatns-
borði. Öll hæð brúarinnar, frá