Dvöl - 01.09.1936, Blaðsíða 63

Dvöl - 01.09.1936, Blaðsíða 63
b V Ö L '333 Sept.—okt. 1936 að sjá eitthvað tíginmannlegt í svip peirra, sem oft eru annars hugár og hafa kannske ekki hug- mynd um nærveru pess. „Er nokkur lækur hérna, sem við gætum baðað okkur í?“ „Það er lækurinn fyrir neðan aldingarðinn, en pó að pið setjizt niður í hann, pá flýtur ekki yfir ykkur.“ „Hvað er hann djúpur?“ „Ja, ætli hann sé ekki svona hálft annað fet á dýpt.“ „Nú! Það er feiki-nóg. Hvar er farið ?“ „Niður götuna, gegnum annað hliðið til hægri og pytturinn er við stóra eplatréð, sem stendur eitt sér. Það er silungur par, og pið hafið kannske gaman af að kitla pá.“ „Ætli peir kitli okkur ekki heldur." Frú Narracombe brosti. „Teið verður tilbúið, pegar pið komið aftur.“ Pytturinn hafði myndazt fyrir ofan klett, sem stóð eins og stífla í læknum, en í botninum var sandur; og stóra eplatréð neðst í garðinum var svo nærri, að greinar pess héngu næstum yfir vatninu; pað var al-laufgað og að pví komið að blómstra — rauðu knapparnir voru farnir að springa. Það komst ekki nema annar í einu í hina pröngu laug og Ashurst beið og nuddaði hnéð á meðan, starði út yfir sléttuna, á klettana og pyrnirunnana og engjablómin, og hinumegin pyrp- ing af beykitrjám á lágu hæðar- dragi. Hver einasta grein sveifl- aðist fyrir vindinum, hver ein- asti vorfugl söng fullum römi og skin kvöldsólarinnar lék í gras- inu. Hann hugsaði um Theokritos, um ána Cherwell, um tunglið, um meyna með döggvuðu augun, um svo margt, að pað fíktist pví, að hugsa ekki um neitt; og hann var rniklu sælli en nokkur skynsamleg ástæða var til. II. Meðan peir drukku ágætis-te með eggjum, rjóma og sultu og punnum gulleitum kökum, leiddi Garton talið að Keltum. Þetta var um pað leyti, sem vakning- araldan var mest meðal Kelta, og Garton, sem hélt, að hann væri Kelti sjálfur, komst á flug, pegar hann heyrði, að pessi ætt væri af keltnesku bergi brotin. Hann iðaði allur á stólnum og handvafin sígaretta lafði út úr öðru munnvikinu; hann hvessti aug- un á Ashurst og útmálaði fyrir hon- um siðfágun og menningu Wales- búa. Þegar komið væri frá Wal- es til Englands, pá væri munur- inn ekki minni en á gulli og eiri! Auðvitað hafði Ashurst ekki veitt pví eftirtekt, hvað pessi velska stúlka var óvenju-fáguð í fram- komu og viðkvæm í lund. Þeir tóku aldrei eftir neinu, pessir bölv .... Englendingar! Svo renndi hann fingrunum gegnum
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.