Dvöl - 01.11.1937, Blaðsíða 46

372
D V O L
Unguríanda
Efíir R. W. Swanson
Karl Águst Akerbrand neydd-
ist til að standa við og hvíla sig,
eftir fyrsta plógfarið á akrinum.
Hann furðaði sig á þvílíkri þreytu,
og settist á milli plógskaftanna til
þess að athuga málið. Hanntókof-
an gamla, barðastóra hattinn og
þerrði svitann af rauðu enninu.
„Ennið stækkar með ári hverju,“
sagði hann við sjálfan sig. — ,,Já,
þú ert að eldast, Karl Ágúst.“
Það var unaðslegur apríl-morg-
unn í Minnesota. Vorið í al-
gleymingi. — Upp úr fyrsta plóg-
farinu lagði sterkan ilm. Maðkar
og pöddur hreyfðu sig í heitu sól-
skininu. Rauðbrystingar sungu allt
um kring. Fáein hvít ský hvíldu
Guðný litla með sinni hreinu og
sakleysislegu barnsrödd, veikri og
þó hljómmikilli:
— Er guð ekki reiður lengur,
mamma?
Enginn heyrir til hennar. Eng-
inn svarar henni. Hún starir með
stórum augum á alla þessa und-
arlegu fullorðnu menn, sem tala
um hluti, sem hún hefir engan
áhuga fyrir.
Sigurður Helgason
þýddi.
í ró úti við sjóndeildarhring, en
loftið var fagurblátt.
„Svei, að vera o'rðinn gamall,
en æskan og vorið allt um kring,“
sagði Karl Ágúst á ný við sjálfan
sig. Hann stundi, þerrði augun,
og tók upp neftóbaksdósir. Þær
voru smáar, sporöskju-myndaðar;
gerðar úr næfri og skreyttar Indí-
ána-myndum. Hann sló með hnú-
unum á lokið, tók1 í nefið með há-
vaða nokkrum og strauk svo
burtu fáein korn, sem setzt höfðu
í skeggið. — Honum fannst sér
ganga betur að hugsa, þegar
hann hafði tekiðj í ;nefið. — „Hvað
ert þú nú annars gamall í vor,
Karl Ágúst? Pú ert 61 árs, —
og hvað um það, ef þú ert ung-
ur í anda? — En þær fara samt
að fækka, vortíðirnar, sem þú
færð að sjá og njóta. — Já,
það er það, — rnáske ekki svo
margar eftir, Karl Ágúst.“
Hann renndi huganum til baka
-----20 ár í gamla landinu og 41
í Ameríku. Ó, að vera nú horfinn
heim til Smálands og njóta vors-
ins þar. — Allt í einu kom að
honum heimþrá, í fyrsta skipti
á mörgum árum. „Hvað er að
þér, Karl Ágúst, það er h é r, sem
þú átt heima.“ — En hugurinn