Dvöl - 01.04.1938, Síða 13

D V 0 L
91
ur að misgjörðum, lierra, livcr
i'etigi þá slaðizí?
Eti hjá þér ér fyrirgcíning, svo
að menn óttast þig.
Ég vona á drottinn, sál mín von-
ar, og hans orðs bíð ég.
Meira en vökumcnn morgun,
vökumenn morgun, skalt þú, ísra-
el þreyja drottinn, þvt hjá drottni
er miskunn, og lijá honum cr
gnægð lausnar, og hann ínun leysa
Israel frá ölhtm misgjörðum hans“.
Eftir þennan dag varð ekki
framar vart við innbrotsþjófinn í
sveitinni, hann var horfinn og íbú-
arnir fcngu aftur að hafa matar-
búr sín í friði fyrir honum. Séra
Jesper prédikaði um helgina nteð
svo tniklum kennimannlegum
krafti og auðmýkt, að söfnuðurinn
hafði aldrei heyrt því líkt fyrri,
sérstaklega hljómuðu tveir af sálm-
utn Davíðs þannig í munni hans,
að það minnti á almætti drottins.
Söfnuðurinn heyktist í sætunum
við gnýinn af kenningum lians.
I’cssi maður þurfti svo sem ekki
að vera að gá í bókina. Hann
hafði ræðuna þar sem honum bar.
bað scm hann kcnndi kom frá
hjartanu.
En síðar á árum hcfir Birgitta
af sjálfsdáðum snúið luig sínum til
klerksins, cf trúa má gömlu mál-
verki, sem hangir í Ulbjergkirkju.
Dað sýnir virðulegan herra prcst,
séra Jesper tneö konu sinni og
ellefu börnum, sem þeim Itafði
fæðzt af guðs náð í hciðarlegu
hjónabandi. Börnin cru mörg svo
jafnstór, að ekki væri nákvæmlega
hægt að greina þau hvert fráöðru
hvað aldur snertir, cf hópnum
væri ckki raðað þatmig í tvöfalda
röð, að annað er alltaf hálfu höfði
lægra en það, scm næst er á und-
an, alveg niður að reifabarninu,
sent virðist svífa í neðsta hortú
myndarinnar, vafið upp að hönd-
um eins og púpa. Allt saman sak-
laus og fallcg börn.
Öll jtessi skipulcga fjölskylda
snvr andlitunum fram og hún
horfir beint út úr myndimú, að
undantcknu elzta barninu, dreng
tneð tiltakanlega stórt barkakvli,
sent sést frá hlið.
Stgurður Hclgason þýddi.
Góðir gestir
Dvöl cr pakklát ýmsum vclunnur-
um sinum, scm eru öðru livoru að
senda hemii ýmislegt til birtingar, í
bundnu eða óbundnu máli, þótt hún
geti ekki birt það ncerri allt. Einkum
væri gott að fá fleiri vel rjerðar stök-
ur. Þær eru Dvöl góðir gestir.
Ein ágæt vinkoíia Dvalar i Húna-
þingi segist hafa lært nýlega skag-
firzka visu og sendi Dvöl hana mcð
siðasla pósti. Visan er svona:
Hittiröu menn og scgir satt,
þciin sýnist [m vera að ljúga,
en ef [)ú lýgur, og lýg'ur hratt,
[)á lita menn upp — og trúa.