Dvöl - 01.04.1938, Síða 14

Brot úr kvæði um
Þyrnirós Eftir Guðmund Boðvarsson
Þyrnirós, i pinum garði pylur vindur sorgarlag, — erfrljód um unga sueina yrkir liann, bœdi nótt og dag. — hafdjúp kyrrö um mörk og fjöll. Svdfu fyrir sandi strandur svefni djúpum ölduföll.
Þeir aö heiman héldn og kvöddu hallarsa/i og glpöivin. Kusu peir ú prútnum mari prekraunir vi'ó átök brýn, par sem hrannir peyta lödri par sem reicur storniur hvin. Himinsunna i sorgarslceöuni sig aö liúlfn leyti fól.. Blikulituö bldkyrr móöa breiddist yfir dalaskjól. Pyrnirunnan risavaxna rocaci dauft hin hrygga sól.
Undrasögn i helgihjúpi huga peirra d vald sitt nœr: I landinu bali viö sjáuarsortann sefur ung og göfug mccr. Fögur er luin eins og gyöja, eins og sólin livit og skœr. Unga sveina, hraustur lietjur hrceöir engin voöusýn: Þyrnirós, pig prái ég cina, pú skult veröa brúöur min. — Bjartir d svip, meö brugönum sveröum, böröust peir um örlög sin.
Þeirra beiö í pyrnigeröi pögli slegin töfrahöll. Engar klukkur heyrast hringja En par sem úlög eru í landl útök veröa huppusein. Ajreksmenn meö öldnsmönnum