Dvöl - 01.04.1938, Síða 25

D V ft L
103
Blygðunarleysi
Eftir Langston Hughes
Lcscndur Dvalar 1936 muna eftir
fróðlegri grein um negrana í Banda-
rikjunum, eflir Ásgeir Ásgeirsson
fræðslumálastjóra, þar sem hannbregð-
ur upp skýrum skyndimyndum afkytnn-
um sínum af þeim í Amerikuför sinni.
Negraskáldin eru ineðal liðtækustu
kraftanna i hinni erfiðu mannréttinda-
baráttu kynbræðra sinna. Dvöl birtir
iui smásögu eftir eitt af vinsælustu
negraskáldunum, sem uppi eru.
James Langston Hughes fæddist 1.
febr. 1902, í borginni Joplin í Missouri,
U. S. A.. Hann lauk menntaskólanámi
18 ára gamall og var þá þegar farinn
að yrkja. Á þeim árum kveðst hann
hafa orðið fyrir sterkum áhrifum frá
negraskáldinu Clande McKey, og
Sænsk-Ameríkananum Carl Sandburg,
sem íslendingum er að nokkru kunn-
ur af ljóðaþýðingum Magnúsar Ás-
geirssonar. Að loknu menntaskólanámi
var Hughes um skeið enskukennari
i Mexico, las svo eitt ár við Colum-
bia-háskólann, en lagði siðan í ferða-
lag um lönd og höf, sem varaði i þrjú
ár. Voru þessi förusveins-ár Hughes
hin viðburðaríkustu og næsta æfintý'ra-
leg. Hann var káetudrengur á stóru
skipi, sem var í förum milli Ameríku,
Afríku og Evrópu; dyravörður á næt-
urknæpu i Paris; ferðaðist um Italíu
við lítinn kost; var háseti á Atlants-
hafsskipi og matreiðslumaður á frægu
jgistihúsi i Washington. —
Árið 1925 varð hann sigurvegari í
verðlaunakeppni, sem timarit eitt efndi
sér greiu fyrir þeirri breytingu,
sem yrði á náttúrugróðri íslands
c’g' Hfi æðri djTa, ef skordýrin og
aðrar smádýrategundir á borðvið
þau, hyrfu með öllu af landinu.
I’að er vafasamt, að landið yrði
byg'gilegt á eftir. ýmsar nytsamar
jurta- og dýrategundir mundu
íara sömu leiðina. Fuglar, serh
lifa á skordýraætum, Iiættu alger-
lega ferðum sínuni hingað til
lands ira suðlægum löndum, því
að hér biði þeirra ekkert annað en
hungurdauði. Veiði mundi hverfa
úr ám og vötnum, því að berg-
vatnsfiskar, sem lifa mest á skor-
dýrum, lirfum þeirra og eggjum,
skorti æti. Jurtir, sem háðar eru
skordýralífi, mundu einnig verða
aldauða hér á landi. Af þessu má
ráða, hve skordýrin, sem menn
veita svo litla athvgli, cða jafnvel
fyrirlitningu, erit mikill þáttur í
búskap náttúrunnar og undirstaða
undir vehnegun þjóðarinnar og
tilveru æðra dýralífs í Iandinu.