Dvöl - 01.04.1938, Síða 27

D V 0 L
105
hún kyrr á sínum síað, hvað sem
ú dundi.
Hún var látin gera alla skapaða
hluti hjá Studevants-fjölskyldunni
— þvo þvotta, slétta lín, búa til
niat, ræsta húsið, líta eftir krökk-
unum, hugsa um gamla fólkið,
g'aeta cldsins og bera vatn.
Og Cora sagði: — Já, frú.
Studevöntunum fannst þeir eiga
hana, og það vay í rauninni engu
líkara. Hún hafði orðið föst í
gildru fjárhagsörð ugleikanna, og
þar varð hún að vera — þeirra
vcgna —- til æfiloka. I3að varð
hlutskipti hennar að matbúa í eld-
húsi Studevantanna, sópa sali
þeirra og hengja þvott til þerris
í húsagarði þeirra.
Ykkur furðar ef til vill á því,
hvernig þessu gat verið þannig
tarið; hvernig gildra gat fallið
svona þétt. —■; í stuttu máli atvik-
aðist það á þessa leið:
Cora var elzt af átta börnum
Jenkinsnegranna, einu negranna í
Mclton; svo er guði fyrir að þakka.
Hvaðan þau komu upphaflega —
Þ- e. a. s. gömlu hjónin — veit
guð einn. Krakkarnir voru fædd-
u' þár. Gömlu hjónin búa þar
ennþá. Karlinn ckur um meðkerr-
una sína og kaupir járnarusl.
sjö af krökkunum eru farin að
heiman. Cora er ein eftir. Hún
gat enganveginn farið að heiman,
vitandi af móðursinni hjálparvana.
Og áður gat hún ekki farið, því
að þá var enginn til þess að sjá um
ftð bræður hennar og systur kæm-
ust gegnurn barnaskólaun; hún
var elzt barnanna, og móðir liemi-
ar jafnan lasin. Og þar áður —
jú, einhver varð að hjálpa móður
hennar til að gæta yngsta krakka-
angans, á meðan von var á einum
í viðbót.
Sem barn hafði Cora aldrei
tíma. til þess að leika sér. Hún
var alltaf með lítinn bróður eða
systur á handleggnum, erfiða,
öskrandi krakkaanga, hungraða
og horkrcistulega. Pegar hún
hafði lokið áttunda bekkjar námi,
hætti hún í skólanum og byrjaði
að vinna hjá Studevants-fjölskyld-
unni.
Nú fékk hún þó, hvaðsemöðru
leið, meiri og betri mat. Fyrst í
stað vann hún hálfan daginn hjá
Studevant og hjálpaði móður sinni
það sem eftir var dagsins. Síð-
an varð hún að vera í vistinni
allan daginn, en lét kaupið ganga
til heimilis síns. Karl faðir hennar
varð æ orðlagðari drykkjurútur,
og það litla, sem hann vann sér
inn nteð götusópun, sorpakstri og
kaupum og sölum á járnarusli,
notaði hann jafnan fyrir það,
sem gat látið hann gleyma því,
að hann átti átta börn.
Á kvöldin var hann úti og drakk
og sagði hvíta skrílnum í bænum
langar, skoplegar lygasögur. þeg-
ar hesturinn hans drapst, hjálpaði
kaupið hennar Coru honunt til þess
að eignast annan, svo hann gæti
haldið áfrarn að aka um með vagn-
skriflið sitt. Þegar afborganirn-