Dvöl - 01.04.1938, Síða 34

m
D V ö L
mér líka svolítinn bita af svíns-
læri. Ég er svo máttfarin.
— Já, frú.
Bekkjarsystkini Jessie úr
menntaskólanum komu í hóp.
Kvenfélagið kom undir félagsfána
sínum. Presturinn, doktor Mc El-
roy, var með hæsta kragann og í
síðustu hempunni sinni. Kórinn
sat við annan enda kistunnar á-
samt sérstökum einsöngvara fyr-
ir lagið: ,,Sem hirðir ‘ann hjörð
sína fæðir“. Pað var fagur vor-
dagur og fögur jarðarför.
Nema að því leyti, að Cora var
viðstödd. í sjálfu sér var ekkert
við nærveru hennar að athuga,
(hún hafði, eins og allir vissu,
unnið í mörg ár hjá fjölskyldunni);
en það, sem hún gerði þar, og
hvernig hún gerði það, er enn í
dag umræðuefni í Melton — því
að Cora tók dauðanum aldrei með
jafnaðargeði.
Pegar presturinn, doktorMcEl-
roy, hafði lokið lofræðu sinni og
bekkjarsystkinin lesið kveðjuorð
sín, sálmarnir höfðu verið sungnir
og ættingjar og vinir áttu að fara
að ganga fram hjá kistunni og sjá
Jessie Studevant í hinsta sinn, þá
reis Cora úr sæti sínu fram við
borðstofudyrnar.
— Kæra barn, sagði hún, ég
hefi frá dálitlu að segja.
Pað var eins og hún beindi orð-
um sínum til Jessie. Hún færði
sig nær kistunni og fórnaði brún-
um höndunum yfir líki hvítu stúlk-
uurtar. Pað komu titringskippir í
andlit hennar, af geðshræringu
Jarðarfarargestirnir sátu stein-
hljóðir, og það varð löng þögn.
Allt í einu æpti hún:
— Þau drápu þig, og það án
minnsta tilefnis. . . Pau drápu
barnið þitt., . . Pau hrifu þig héð-
an á vori lífs þíns, og nú ertu far-
in, farin, farin!
Gestirnir sátu höggdofa í stól-
unum.
Cora liélt áfram: — Pú hefir
fengið fagra minningarræðu, og
þau gæta þess að láta sem minnst
á öllu bera. Pau syngja sálma fyr-
ir þig, og þau virðast sorgbitin.
En Cora er hérna, kæra barn,
og luin skal segja frá því, hvað
þau hafa gert við þig. Hún skal
segja fólkinu, hversvegna farið
var með þig til Kansas City.
Hátt neyðaróp bergmálaði í stof-
unni. Frú Art féll aftur á bak í
stólnum og varð stirð eins og
staur. Nora frænka og Mary sátu
hreyfingarlausar eins og mynda-
styttur. Studevants-feðgarnir þutu
á fætur til að gripa Coru. Áður
en þeir náðu til hennar, benti hún
á sorgbúnar konurnar og sagði:
— Pær drápu þig, kæra barn.
Pær tóku lífið frá þér og barninu
þínu. Ég sagði þeim, að þú elsk-
aðir það, en þær létu sem þær
heyrðu það ekki. Pær drápu það,
áður en það ....
Sterk hönd greip um mittið á
Coru. Önnur, þreif í handlegginn
á henni. Pcir ýmist drógu hana
Framh. á bls. 126.