Dvöl - 01.07.1939, Blaðsíða 11

D VÖL
169
„Enoch Arden,“ sagði ungfrú
Winthrop. „Eitt af stórskáldum
okkar gerði stórfengilegt kvæði um
sjómann, sem fann konuna sína
gifta, þegar hann kom heim. En í
kvæðinu fór fyrri maðurinn burtu,
án þess að gefa sig fram, og dó úr
sorg.“
Hún horfði á Crippen skipstjóra
með augnaráði, sem sagði, að hann
hefði algerlega brugðizt vonum
hennar.
„Og nú,“ sagði Pepper glaðlega,
„er það ég, sem ætla að deyja úr
sorg.“
„Þetta er mjög merkilegt fyrir-
brigði,“ sagði ungfrú Winthrop,
„og ef þið viljið bíða á meðan ég
sæki myndavélina mína, þá skal ég
taka mynd af ykkur saman, alveg
eins og þið eruð núna.“
„Já, gerðu það,“ sagði frú Pepp-
er hjartanlega.
„Ég vil ekki láta taka mynd af
mér,“ sagði skipstjórinn gremju-
fullur.
„Ekki þó að ég vilji það, elskan
mín?“ spurði frú Pepper blíðlega.
„Ekki þó að vilji þinn væri sá
sami alla æfi,“ svaraði skipstjór-
inn önugur, og gerði enn eina til-
raun til að losa höfuðið frá öxlinni.
„Finnst yður ekki, að þau ættu
að láta taka mynd af sér núna?“
spurði ungfrú Winthrop og snéri
sér að uppgjafaflugmanninum.
„Ég sé ekki neitt athugavert við
það,“ sagði Pepper í hugsunarleysi.
„Heyrið þér hvað herra Pepper
segir?“ sagði ungfrúin og snéri sér
aftur að skipstjóranum. „Ef hon-
um er sama, þá ætti yður vissu-
lega að vera sama.“
„Ég skal tala við hann seinna —
í einrúmi,“ sagði skipstjórinn
kuldalega.
„Það væri kannske bezt, að við
látum þetta ekki fara lengra, fyrst
um sinn„ sagði uppgjafaflugmað-
urinn, þegar hann sá hvernig vin-
ur hans tók í málið.
„Jæja, ég ætla ekki að vera hér
lengur til átroðnings,“ sagði ung-
frú Winthrop. „Ó! Lítið á, lítið á!
En sá dónaskapur!“
Þau litu öll nógu snemma við, til
þess að sjá nokkur andlit hverfa
af glugganum. Crippen skipstjóri
fékk fyrstur málið.
„Jem!“ greip frú Pepper hörku-
lega fram í fyrir honum.
„Budd skipstjóri!“ sagði ungfrú
Winthrop og roðnaði.
Skipstjórinn stóð upp fokreiður,
og stikaði fram og aftur um stof-
una. Hann leit á flugmanninn, sem
fór að skjálfa undan augnaráðinu.
„Stilltu þig, skipstjóri," tautaði
hann með látbragði, sem átti að
vera hughreystandi.
„Ég ætla að fara snöggvast út,“
sagði skipstjórinn, þegar prests-
dóttirin var farin. „Rétt til þess að
fá mér frískt loft.“
Frú Pepper tók hattinn sinn of-
an af snaganum á bak við hurðina
setti hann á sig fyrir framan spegil
og batt hann undir hökuna.
„Ég vil helzt fara einn,“ sagði