Dvöl - 01.07.1939, Síða 77

D VÖL
235
Ritsnilld hans er frábær, honum er það
leikur að ljúka upp mannlegri sál svo séð
verði í hvern krók og kima.
íslenzka þýðingin á bókinni er mjög
sómasamleg, þótt sumstaðar mætti betur
fara. En víðsvegar koma fyrir klausur á
erlendu máli, aðallega frönsku, skýringar-
lausar, sem litið erindi virðast eiga til al-
mennings í þeim búningi. Það kann að
þykja neyðarúrræði, að flytja skýringar
neðanmáls, en er þó mikil úrbót, ef ekki
verður farin önnur leið.
Annar frágangur bókarinnar er góður.
Að öllu samanlögðu eru bókmenntirnar
mun auðugri en áður, að fengnu þessu
meistaraverki Zweigs. K. S.
Sigurd Hoel: Sól og syndir.
Karl ísfeld íslenzkaði. Útgef.:
Svan og Kristján. ísafoldar-
prentsmiðja h.f.
Karl ísfeld blaðamaður hefir nú og á
undanförnum árum lagt drjúgan skerf til
þess að auðga íslenzkar bókmenntir verk-
um erlendra höfunda. Með Sól og syndum
færir hann íslendingum nýstárlega og
skemmtilega bók eftir ungan rithöfund,
sem vel er þess virði, að honum sé gaum-
ur gefinn.
Bók þessi fjallar um sumardvöl nokk-
urra háskólanema, karla og kvenna, 1
norska skerjagarðinum. Þetta er fólk, sem
á til brunns að bera alla kosti — og galla
— ungs fólks, það gerir sér fulla grein
fyrir því, að okkar tímar hafa öðlazt
hispurslausari viðhorf til vandamála
hverrar æsku, en nokkrir aðrir tímar. Þess
vegna ætlar það að lifa í krafti sinnar
þekkingar og hispursleysis, láta ekki róm_
antíkina hlaupa með sig í gönur.
Atburðir sögunnar verða ekki raktir hér.
Nægir að geta þess, að höf. virðist stefna
að því að sýna hve náttúran er náminu
ríkari — og tekst það mjög vel. Verkefnið
leggur hann mjög nýstárlega upp í hendur
sér, og hverfir mörgu um, sem flestir
skáldsagnahöfundar hafa veigrað sér við
að hafa á endaskipti. X sögunni eru það
t. d. ungfrúrnar, sem greinilega gerast
framkvæmdastjórar — þvert ofan í eld-
gamlan hefðarrétt karlmannanna — og
krefjast og banna, í stað þess að velja og
hafna eins og siður hefir verið hingað til.
Inn í atburði sögunnar fléttar höf. síðan
lífsspeki sína, sem er fullkomlega þess
virði, að ungt fólk gefi henni gaum.
Þýðingin á bókinni er samvizkusamlega
af hendi leyst, orðaval létt og hressilegt,
eins og nauðsyn ber til um þessa bók. Frá-
gangur að öðru leyti sæmilegur.
K. S.
Þórir Bergsson: Sögur. Útgef.:
ísafoldarprentsmiðja h.f. Rvk.
Þessi höfundur, sem nefnir sig Þóri
Bergsson, hefir við og við verið að skjóta
upp kollinum í íslenzkum tímaritum á
undanförnum árum. Þar hefir honum ver-
ið veitt verðskulduð athygli — þótt hljóð-
lega hafi farið — og þegar fyrsta bók hans
kemur á markaðinn, á hann fleiri vinum
að mæta en hann að líkindum grunar.
Sögur Þóris Bergssonar eru hvergi nærri
allar jafngóðar. Þó efast ég um, að hægt
væri að benda á neina þeirra, sem betur
hefði heima setið. Kostur hans er sá, að
hann reisir sér ógjarnan hurðarás um
öxl. Hann er sér þess meðvitandi, að rödd
hans er ekki sterk hljómlist, heldur mjúk-
ur, niðandi, stakur strengur, sem nýtur
sín bezt ef varlega er leikið, og viðfangs-
efnið við hæfi fiðlu en ekki homs — ef
svo mætti að orði komast.
Ein bezta sagan í bókinni heitir Bréf
úr myrkri. Hún minnir greinilega á snilld-
arverk Hamsuns, En VancLrer spiller med
Sordin — Flakkari leikur með hljómdeyfi.
Þórir Bergsson stælir ekki Hamsun, en
hann hefir lært af honum — vitandi eða
óvitandi — meðal annars þá list að gefa
lesandanum tvær sögur, og segja þó aðeins
aðra berum orðum, heimta skilning og
næmi lesandans fyrir því ósagða, en synja
honum ella þess bezta, sem í frásögninni
býr.
Annar höfuðkostur Þóris Bergssonar er