Dvöl - 01.07.1939, Blaðsíða 59

D VÖL
217
ferðir og íþróttir. Og þegar hann
á frí, unir hann hvergi betur en 1
litla hreysinu sínu á skógarhæðun-
um fyrir utan Oslo. Þar dvelur
hann löngum og les og hvílist.
Tranmæl er hár maður, þrekinn,
beinvaxinn og herðabreiður. Hann
hefir verið ljóshærður, en er nú
sköllóttur að mestu. Andlitið er
stórskorið, karlmannlegt og hörku-
legt eins og það væri höggið út úr
kletti. Ennið er hátt og gáfulegt,
brýrnar miklar og þungar, nefið er
beint og hakan sterkleg. Svipurinn
er harður og góðlegur í senn, aug-
un björt og hrein og hörð eins og
stál. Hann er harðvítugur maður
og einbeittur í deilum, en manna
ljúfastur í daglegu lífi. Hann er
ókvæntur og hefir aldrei átt heim-
ili. Hann lifir mjög óbrotnu lífi,
neytir hvorki tóbaks, áfengis né
kaffis, og lifir mest á jurtafæðu.
Hann forðast viðhöfn og prjál og
skemmtanir. Hann kaupir sér að-
eins ein föt á ári og eyðir mjög
Itilu af hinum háu ritstjóralaun-
um sínum til eigin þarfa. Meiri
hluta launa sinna ver hann og hef-
ir varið til þess að ala upp munað-
arlaus börn. Tranmæl er, þrátt fyr-
ir lýðhylli sína, mjög einmana
maður, án fjölskyldu, heimilis,
konu og barna, ættingja og per-
sónulegra vina. Þessi einstæði og
stórbrotni persónuleiki hefir mót-
að alþýðuhreyfingu Noregs og bú-
ið i haginn fyrir ókomnar kynslóð-
ir, án nokkurrar vonar eða óskar
um umbun handa sjálfum sér.
Velgengni flokksins og norskrar
alþýðu er honum allt. Kaldir vind-
ar, pólitískra stormviðra næða um
hann á gamals aldri. Hann getur
ekki leitað sér huggunar hjá eig-
inkonu og börnum, en hann veit,
eins og Ibsen, að sá er sterkastur,
sem stendur einn. Inngangurinn
að æfisögu Tranmæls ætti að vera
erindi Stephans Klettafjallaskálds
um fjallið Einbúa:
„Hann Einbúi gnæfir svo langt yfir lágt,
að lyngtætlur stara á hann hissa,
og kjarrviðinn sundlar að klifra svo hátt,
3g klettablóm táfestu missa.
Þótt kalt hljóti nepjan að næða um hans
svo nakinn hann hopar þó hvergi, [tind,
en stendur sem hreystinnar heilaga mynd
og hreinskilnin klöppuð úr bergi.“
V erðlaunasam keppn in
Um sveitastúlkuritgerðina er sagt frá á
öðrum stað í heftinu. Þátttakan i um-
sögninni um hverjar væru beztu sögurnar,
sem komið hafa í Dvöl, hefir orðið mjög
lítil og alls ekki náð tilganginum. Sumir
skrifa og segja að þeir gætu máske sagt
um þetta atriði, ef nefna mætti 30—40
sögur, því a. m. k. svo margar sögur hafi
Dvöl flutt, sem beri að fá einkunnina
„ágætlega". En til þess að gera tilraun
með þetta atriði enn, þá framlengist tim-
inn, sem senda má úrlausn til 10. jan.
n. k. Verði þá ekki komin svör frá a. m. k.
100 kaupendum, þá falla þessi verðlaun
niður.
Það hafa mjög margir sent skáldsögur.
Þetta hefti kemur m. a. seinna út af þvi,
að búizt var við, að í því yrði hægt að birta
verðlaunasögu. En vegna þess, hve mikið
verk er að lesa allar sögurnar, og bera
saman og dómendurnir önnum hlaðn-
ir, þá verður frekari umsögn um sögurnar
að bíða næsta heftis.