Dvöl - 01.07.1939, Síða 60

Skriftaniál
Eftir Roberto Bracco
Roberto Bracco er ítalskur. Hann hefir
skrifað um margvísleg efnl, en hæðnin er
einkum talin einkenna hann sem höfund.
Sögur Bracco þykja sérstaklega fyndnar
og fjörugar.
Systir Filomena klemmdi saman
varirnar og byrjaði að skrifta í
lágum hljóðum:
„Faðir, ég er ekki viss um, hvort
ég hefi syndgað. Stundum segir
samvizka min mér, að ég hafi gert
það. Og þegar hún segir, að ég hafi
ekki syndgað, þjáist ég meira held-
ur en þegar hún segir, að ég hafi
syndgað.“
Skriftafaðirinn skildi þetta ekki
enn.
„Segðu greinilegar frá þessu,
dóttir mín. Segðu mér allt, sem
gerðist. Þú ert svo ung! Átján ára
barn hefir ekki neitt voðalegt á
samvizkunni. Láttu mig dæma um
það. Guð mun hjálpa mér til þess
að úrskurða rétt. Talaðu!“
„Hlustaðu faðir. Sannleikurinn
er þessi: Það var um miðnætti á
mánudagsnóttina. Nr. 7 á fimmtu
stofu — en þar hefi ég unnið í stað
systur Maríu síðan ég kom hingað
á spítalann — var að meðtaka hið
heilaga sakramenti.
Læknirinn, sem stundaði hann,
sagði, að engin von væri um bata.
Hann sagði mér, að þetta ástand
gæti ekki varað lengi, og dauðinn
myndi brátt berja að dyrum. „Hér
eftir fær hann ekki mörg köst,“
bætti læknirinn við, „en ef þú held-
ur að min þurfi við, þá kallaðu taf-
arlaust á mig. Hinir sjúklingarnir
þurfa enga sérstaka umönnun. Þeir
munu hvorki ónáða þig eða mig.“
Siðan gekk hann til hvílu.
Ég þurfti ekkert annað að gera,
en að gefa honum inn eina teskeið
af meðali á hálftíma fresti. Ég sat
á mínum venjulega stað, við hliðina
á rúminu, og meðan ég sat þarna,
fór ég að biðja fyrir sálinni, sem
brátt var á förum yfir um.“
„Fyrir sál hvers?“
„Fyrir sál vesalings mannsins,
sem var að deyja.“
„Það var þá karlmaður?"
„Var ég ekki búin að segja það,
faðir?“
„Þú talaðir aðeins um nr. 7, ef
ég hefi heyrt rétt, og númerið segir
ekkert um það, hvort um karl eða
konu er að ræða. En haltu áfram.“
„Klukkan var næstum þrjú, þeg-
ar ég heyrði hann hvísla — og mér
fannst kenna dauðahryglu í rödd-
inni:
„Systir Filomena. Það hefir kom-
ið.“ Frá því um miðnætti hafði