Dvöl - 01.07.1939, Page 43

D VÖL
201
Einu sinni vorum við úr stjórn
Búnaðarfélags íslands á ferð austur
með Ingólfsfjalli. Fengum við
Magnús bóndi á Blikastöðum okkur
þá lánaðan bát í Alviðru, snemma
morguns og rerum austur yfir Sog
og Hvítá og til baka aftur. Tók róð-
urinn röskan klukkutíma. Á leið-
inni reyndi ég að koma ferðalaginu
fyrir í vísu, þar sem hvert vísuorð
endaði á sama orði, sem hefði þó
sína merkingu í hvert skipti. Vísan
er svona:
Röskan tíma, rammar ár
reri ég þetta morguns ár,
þó hefi ég tæpast tekið í ár
tíu síðast liðin ár.
Nokkru síðar komu sömu menn
saman á fund í Búnaðarfélaginu
og sögðu öllum starfsmönnum fé-
lagsins upp störfum. Þá gat ég
komið fundargerðinni fyrir í einni
vísu:
Fólk sitt hefir félagsstjómin frá sér rekið,
fleira ekki fyrir tekið,
fundi slitið, burtu ekið.
Fyrir nokkrum árum var ég á
ferð um Mývatnssveit og fór fram
hjá heimkynni Þuru skáldkonu í
Garði. Ég áleit það ókurteisi að fara
þar fram hjá, án þess að ávarpa
skáldið og sendi ég henni þessar
tvær vísur:
Fjöllin mynda fagran hring
full af gróður-arði,
unaðshljómar allt um kring,
ilmur úr hverju barði.
Birkihrlslur, berjalyng,
blóm í laut og skarði,
Mývatnssveitar mesta þing
mun samt Þura í Garði.
Fyrir nokkru voru starfandi á
skrifstofu Alþingis tvær konur, er
báðar hétu Svanhildur. Skrifstofu-
herbergi þetta var nefnt Álftaver.
Einu sinni fór fram vísnasam-
keppni, meðal þingmanna um
Álftaver. Nokkrar vísur komu fram,
en ég ætla að fara hér með tvær,
aðra eftir mig og hina eftir Her-
mann Jónasson forsætisráðherra.
Til skýringar skal minna á það, að
ég hafði fyrir skömmu reynt að
ófriða svani, en reynt hafði líka
verið að sanna æðarkolludráp á
forsætisráðherra, en hvorutveggja
mistókst. Mín vísa var svona:
Oft ég fer um Álftaver
er það gamall vani.
Fjandalega fellur mér
að friða alla svani.
Vísa Hermanns Jónassonar er
þannig:
Æfi mín var eintóm leit
eftir villisvani,
en ég er eins og alþjóð veit
aðeins kollubani.
Hann fékk verðlaunin.
Ég ætla að fara hér með aðra visu
eftir Hermann Jónasson. Hún er
ort um útigangshest og hljóðar
þannig:
Betra er að vera klakaklár
og krafsa snjó til heiða,
en lifa mýldur öll sín ár
undir hnakk og reiða.
Ég var einu sinni á ferð með
strandferðaskipi og hét ferðafélagi
minn Sigurður. Þrengsli voru mikil
á skipinu og var okkur komið fyrir