Hlín - 01.01.1957, Síða 96

94 Hlin
1 Én þetta starf má ómögulega niður falla.
Það þarf að aðstoða allan almenning með útvegun efn-
is og fyrirmyrida, hafa s'friá námsskeið, gangast fyrir sýn-
ingum og útvegá markað. “I‘a
Kvenfjelög og kvenfjelagasamhönd liafa mörg úndan-
ferin álr gengíst fy'rir verklegum námsskeiðum, og liefur
Jþað verið mjög vel þegið og orðið að góðuíri notum.
Kvenfjelaúasamböndin þurfa að halda fiast viðk þanri
^ámlá’ bg goða sið áð háradtóhdavinnusýningar á fundurh
sínum: Muni, sem' unnir eru á heimilunum af konum
eða körlum (ekki'blianda skólavinnu Jrar með). — Sýning-
in Jrarf ekki að vera stór, en vel til hennar vandað. — Það
er margreynt, að af sýhirigum má margt læra, og þær
vekja áhúga og fnetnað. , , »
Einníg' ættu kvenn<lsamböndin iað leggja árlega fram
1 itla fjárfúlgu, til þess að eignastdítið safn af handunnum
munum, sem eru til fyrirmyndar, eri sem að öðrum kosti
yrðu ónýtir, týndust, yrði slitið eða seldir úr landi.
Og ekki má gleyma því að'heiðía það fólk á viðeigandi
iiátt;I1Sém' vinnur framúrs'kaVandi fallega muni. * Sem
dæmi má nefria Matthildi Ilalldórsdóttur í Garði í Aðal-
dal, sem um rúmlega 30 ára skéið hefur unnið það raenn-
ingarafrek að sjá kvenriaskólunum okkar, og meira að
segja öllum aTmeriníngi, 'fyrir jurtalitaða;<íslenska band-
inu ýndislega. !-'! i:i. >• - •• r* i
Hverriig mundi vefnaðurinn og harinyrðimav í skól-
unum hafa orðið, ef Matthildur hefði ekki komíð frani! á
sjónarsviðið með sitt fagra, jurtalitaða* íSlenska bandi
Það hefði orðið einn hrærigrautur af allskonar útlendu
bandi óg litum. — Maður má varla luvgsa til Jress!
Samband þingeyskra kvenria sýndi líka Matthildi þáfek-
lætisvott nú í vor á aðalfundi sínum með Jrví að getíi
liana að heiðursfjelaga. — Þær samjryktu líka, konutriar,
að kaupa sem flesta iiti af bandinú 'hennar tihævarandi
éignar. —Vonandi éndurprenta þær líka Jurtalitúriar-
bókina hennar, sem nú er uppseld. ú •■•• • 1 - ■'••